چهره ی چهار - مجله آرش ادب و هنر

"چهره‌ی چهار* 1 مرگ پرنده‌ها را در کوچه‌ها گریستن از کوچه‌ها گریختن زیستن در کوچه باغ‌ها شب‌ها- با چراغ‌ها شکفتن خفتن با لاله‌ها- نام ترا شنیدن از رود خاموش و بی‌خیال از رودها گذشتن- در چشمه‌های خشک فریاد سبز آب‌ها را شنیدن رفتن رفتن دیدن اشراق آفتابها را- بیگانه بودن بودن در خواب‌های سنگین رنگین رنگین‌کمانی بودن آرام بیدار- بیدار بودن، بودن؛ بازیچه‌ی خیال شدن به سرابی سیراب شدن افسانه‌یی گفتن در خواب شدن- در پشت پیشخوان دکان‌ها آواز خواندن مستانه خواندن ناساز خواندن. در پشت پیشخوان دکان‌ها در خواب رفتن در خواب دیدن گلدوزی ستاره‌ها را بر دریا و سوزن سپیده‌ی شبنم‌ها را بر انگشت- بوی خون گل‌ها را ترسیدن بیدار شدن با دست‌های خونین آواز خواندن ترا نامیدن ترا ندیدن گرییدن 2 بی‌گمان تولدی وجود داشت؛ بی‌گمان! م. آزاد (*)در«قصیده‌ی بلند باد»،دفتر شعرهای 43-42 م. آزاد،ده چهره در ده‌ شعر آمده است. «قصیده‌ی‌ بلند باد»ص 46 به بعد."