چکیده:
تعادل فضایی در توزیع مراکز عملکردهای شاخص‌ای بهداشتی-درمانی، زمینه دستیابی به
سلامت، آسایش و زیبایی شهری(که مقدمات توسعه پایدار شهری هستند)را فراهم
می‌آورد.نابسامانی در توزیع منطقه‌ای شاخص‌های بهداشتی- درمانی و کمبود منطقه‌بندی
مناسب، باعث دوری برخی از محلات شهر اصفهان از عدالت اجتماعی گردیده است.در این
پژوهش ضمن به تصویر کشیدن عدم تعادل در توزیع فضایی شاخص‌های کالبدی-فضایی، کادر
بهداشتی-درمانی و...، راهکارهای دستیابی به وضع مطلوب و توزیع بهینه شاخص‌ها و
زمینه‌های مناسب محرومیت‌زدایی در این خصوص را ارائه نموده‌ایم.در این مقاله از روشهای تحقیق استقرایی، پیمایشی و تحلیلی بهره جسته‌ایم. هدف
کلی نمایاندن عدم تعادل در توزیع خدمات و امکانات و هدف ویژه، ارائه راهکارهای
مناسب برای دستیابی به وضع مطلوب است.مناطق 2 و 9 اصفهان از حیث جمیع شاخص‌ها در
بالاترین حد محرومیت و مناطق 1، 3 و 5 از نظر توزیع نماگرها از سرانه بسیار خوبی
برخوردارند.جامعه آماری این تحقیق شهر اصفهان و واحد آماری آن را«مناطق دهگانه شهر
اصفهان»تشکیل می‌دهد.آمار مورد استفاده مربوط به سال 1375 و 1380 است.این موضوع در
جغرافیای پزشکی، جغرافیای شهری، برنامه‌ریزی شهری و طراحی شهری کاربرد گسترده‌ای
دارد.
خلاصه ماشینی:
"بدین منظور، ساخت نماگرهایی که ارتباط معقول متغیرهای مرتبط را میسر سازد از طریق تبیین و تعیین سهم جمعیت بهره‌بردار، در سطح هر واحد جغرافیایی، امری است که در برنامه‌ریزی شهری و ناحیه‌ای، کاربرد گسترده‌ای دارد، لذا پس از ساخت شاخص‌های مرتبط، تحلیل و سطح‌بندی آن با استفاده ترکیبی از آمار توصیفی و تحلیلی انجام گردید و جایگاه ساکنان هر منطقه در نظام بهره‌برداری از نماگرهای بهداشتی-درمانی تعیین شد، سرانجام با نمایاندن عدم تعادل‌ها، میزان همبستگی متغیرها نیز به تصویر کشیده شده، راهکارهای دستیابی به تعادل فضایی و توسعه شهری پایدار، مورد طرح و بررسی قرار گرفته است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) نقشه پراکنش بیمارستانهای شهر اصفهان در سال 1380 2-تعداد و سرانه تخت بیمارستان تعداد کل تخت بیمارستانی موجود در سطح شهر اصفهان، 4717 تخت می‌باشد که به این ترتیب به ازای هر 268 نفر در سطح کل شهر، یک تخت بیمارستانی وجود دارد.
وقتی که قالب دو منطقه‌بندی مربوط به برنامه‌ریزی، باهم ناسازگار باشند، نمی‌توان به صحت برنامه‌ریزی امیدوار بود، زیرا ادار( کل بهداشت و درمان دقیقا نمی‌داند که در هرمنطقه سرانه پزشک چه میزان است، یا هر داروخانه در مناطق شهری، چه تعداد شهروند را تحت پوشش قرار می‌دهد؟و در کدام منطقه از شهر کمبود امکانات پزشکی وجود دارد؟و به چه میزانی؟البته این به معنای بی‌اطلاعی مطلق نیست، بلکه اطلاعات سازمانهای ذی‌ربط از نظام برنامه‌ریزی علمی مبتنی بر روشهای برنامه‌ریزی شهری تبعیت نمی‌کند، لذا در این شرایط دستیابی به عدالت اجتماعی امری است که اگر محال نباشد، به‌راحتی هم امکان‌پذیر نیست."
(
, 
, 
)
