چکیده:
تئوریهای مرسوم تجارت بینالملل در توضیح مزیت نسبی
به نهاده تکنولوژی اهمیت جدی قایل نشدهاند. اگرچه نظریههای
بعدی بر نقش تکنولوزی در توضیح تجارت بین الملل تاکید
میکنند ولی در این نظریههاء کشورهای در حال توسعه همواره
به شکل انفعالی واردکننده تکنولوژی و مقلد باقی میمانند از
طرف دیگرء بر اساس راهکار قابلیت تکنولوزیکی که از دهه
1980میلادی مطرح گردیده است تسلط بر عناصر خاموش
تکنولوژی نیازمند تلاش و زمان میباشد. مقاله حاضر ضمن ارایه
مبانی نظری راهکار قابلیت تکنولوژیگی, چگونگی ساخت این
قابلیتها را نیز مورد توجه قرار داده است. فرضیه اساسی در
راهکار قابلیت تکنولوژیکی این است که حتی در صورتی که
کشورهای در حال توسعه واردکننده صرف تکنولوژی باشنده باید
قابلیتهای حذب کارای این تکنولوژیها را توسعه دهند. بدون
جذب کارای تکنولوژی، ساختار تکنولوژیکی صادرات کشورهای
ساخت و ایجاد قابلیت تکنولوزیکی راهکارهای مختلفی معرفی و
به کار گرفته شده است که اصولا متکی بر شرکتهای چند
ملیتی یا مبثنی بر قابلیتهای محلی، و یا ترکیسی از این دو
راهکار میباشند. در این راستاء تجربه موفق کره جنوبی که اصولا
با اتکاء به قابلیتهای محلی. شرکتهای بزرگ و فعالیتهای
قرار گرفته است. تجربه کشورهای موفق در زمینه ایجاد
قابلیت تکنولوژیکی و توسعه تکنولوژی، فابلیت تکرار کامل را
ندارد ولی توجه به تجربه این کشورها میتواند در درک مفاهیم و
همچنین، در سیاست گذاری توسعه تکنولوژی مفید باشد. با توجه
به تجربه گره جنوبی، توصیه میشود تقویت نظام نوآوری ملی،سیاست های تکنولوژیکی ، توسعه بخش خصوصی ، تقویت زیر ساخت های علوم و تکنولوژی ، توسعه فعالیت های تحقیق و تئسعه و ایجاد مرکز انتقال تکنولوژی مورد توجه قرار گیرد.