چکیده:
با وجود قرنها تجربه بشر در بررسی و تحلیل رویدادهای آتی، «آیندهنگری»یکی از زمینههای علمی جدید محسوب میشود. رشد فزاینده توجه مدیران سازمانها-اعم از انتفاعی و غیرانتفاعی، دولتی و غیردولتی-به آیندهنگری و پیوندهای تنگاتنگی که برنامه ریزی با آیندهنگری دارد،پژوهشگر را بر آن داشته تا در این پژوهش مفهوم آیندهنگری و ابعاد مختلف آن را بررسی نموده،پیوند میان آیندهنگری و برنامهریزی را روشن نماید،و در نهایت،جایگاه آینده نگری را در برنامهریزی آموزش عالی مورد تحلیل قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
"-مراحل و تکنیکهای آیندهنگری آیندهنگر قبل از انجام هر فعالیتی و تدوین مفروضات و طرح آیندهنگری ناچار است سؤالات مهم زیر را مطرح بنماید و پاسخهای مناسب را که به تصمیمگیری او کمک می کند،تحلیل نماید: 1-پایه این مفروضات چیست؟چرا فکر میکنیم که این امر اتفاق خواهد افتاد؟ 2-احتمال وقوع امری که حدس زدهایم،چقدر است؟ 3-برخورد این امر بر سازمان در صورتی که اتفاق بیفتد یا نیفتد چیست؟ 4-عمل اقتضائی در قبال این امر،اگر اتفاق بیفتد یا نیفتد،کدامست؟ 5-نقطه حساس برای عمل کدامست27؟ به علاوه،آیندهنگر باید سؤالات زیر را مطرح نماید تا بتواند به صورت نظامدار به هنگام گذر از مراحل آیندهنگری،آگاهانهتر عمل نماید: 1-چرا آیندهنگری مورد نیاز است؟ 2-چه افرادی از آیندهنگری استفاده مینمایند،و نیازهای خاص آنها کدامست؟ 3-چه سطحی از تفصیل امور مورد نیاز است.
آیندهنگر آموزش عالی میباید واجد ویژگیهائی ممتاز باشد و علاوه بر جامعیتی برجسته به لحاظ تسلط بر زمینه آموزش عالی و آشنایی کافی با دیگر زمینههائی که به نوعی با آموزش عالی ارتباط و پیوند دارد،حداقل موارد زیر را دارا باشد: 1-اندیشهای تحلیلی و نافذ و آیندهنگر، 2-سابقه برنامهریزی و ارزیابی رویدادهای آموزش عالی، 3-تجربه و مهارت کافی در روشها و تکنیکهای آیندهنگری، 4-توانایی ارزیابی کیفیتها،عملکرد،هزینهها و منافع حاصل از آموزش عالی،5-مهارت تمرکز فکر به هنگام رو به رو شدن با مشکلات و شرایط بحرانی، 6-وسعت نظر و تسلط به تطبیق علمی نظام آموزش عالی با دیگر نظامهای مشابه داخلی و خارجی، 7-مهارت در ارائه پیش فرضهائی درباره آینده جامعه،از جمله ساختار اشتغال، روند اقتصاد و سیاست ملی،تغییرات تکنولوژی،روابط انسانی و اخلاقیات و غیره، 8-تسلط بر پژوهش و قابلیتهای لازم جهت استفاده از تکنیک و روشهای کمی و کیفی."