چکیده:
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر نوع مدرسه بر خود ادراکی دانشآموزان با سطوح
مختلف هوشی است.تحقیقات نشان دادهاند، سطح عملکرد و ساختار مدرسهای که
دانشآموزان در آن مشغول به تحصیلاند؛تأثیر بسزایی بر خود ادراکی آنان دارد.به
همین لحاظ، از مسایلی که دست اندرکاران نظام تعلیم و تربیت، در هر جامعه، با آن
مواجه هستند، این است که آیا باید دانشآموزان سطوح مختلف را در مدارس جداگانه
طبقهبندی کنند؟و در صورتی که چنین جداسازیهایی صورت گیرد.این تفکیک چه تأثیری بر
خود ادارکی دانشآموزان دارد؟به منظور دستیابی به هدف فوق، 455 نفر از دانشآموزان دختر و پسر مقطع راهنمایی
از مدارس عادی و تیز هوشان مدارس تیز هوشان، دستهندی شدند.سپس با استفاده از
پرسشنامه خود ادراکی، عامل موفقیت و عدم موفقیتهخیر، 1369)خود ادراکی سه گروه
مورد مقایسه قرار گرفت.یافتههای پژوهش نشان داد که از نظر عوامل کوشش، سطح دشواری تکلیف و شانس میان
سه گروه تفاوت معنیدار وجود دارد.ولی از نظر عامل توانایی، سه گروه ادراک مشابهای
داشتهاند. تفاوتهای یاد شده، در ابعاد مختلف درونی، بیرونی و پایدار و ناپایدار
نیز بررسی شد.
خلاصه ماشینی:
"3. نتایجاز آنجا که هدف پژوهش حاضر مقایسه خود ادراکی دانشآموزان مدارس تیزهوشان، تیزهوشان مدارس عادی و دانشآموزان عادی با یکدیگر بوده است، پس در مرحله اول، با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه میانگین نمرات سه گروه فوق در عوامل مختلف(توانایی، کوشش، سطح دشواری تکلیف و شانس)و همچنین نمره کل خود ادراکی مورد مقایسه قرار گرفت.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیرازجدول 7:نتیجه تحلیل واریانس یک طرفه مربوط به عامل پایدار در سه گروه از آزمودنیهانتایج تحلیل واریانس و آزموت توکلی بیانگر تفاوت معنیدار بین میانگین نمرات سه گروه در عامل پایدار است، بعبارت دیگر، آزمون توکی نشان داد که گروه دانشآموزان عادی بطور معنیداری(05/0 P )میانگین کمتری نسبت به دو گروه تیزهوشان در این بعد از خود نشان دادهان و نمرات دو گروه تیزهوشان تفاوت معنیداری را با یکدیگر نداشتهاند.
بر اساس نظریه«تأثیر قرار گرفتن ماهی بزرگ در استخر کوچک»انتظار میرفت که خود ادراکی موفقیت تحصیلی دانشآموزان تیزهوش مدارس تیزهوشان پایینتر از خود ادراکی موفقیت تحصیلی تیزهوشان مدارس عادی باشد؛در حالیکه در تحقیق حاضر، تفاوت معنیداری در هیچ کدام از جنبههای مختلف حاضر با یافتههای مارش و پارکر (1984)و مارش( b 1987)هم سو نبود و علل عدم همسویی یافته فوق میتواند به دلایل زیر باشد:اول اینکه دانشآموزان که به سن دوره راهنایی رسیدهاند، ممکن است بتوانند سطح توانایی خود را با چارچوب مرجع وسیعتری مقایسه نمایند و تنها مقایسه توانایی خودشان را محدود به همکلاسیهای خود نکنند."