در رثای کوچ نابهنگام یاران دانشگاهی مقاله

در رثای کوچ نابهنگام یاران دانشگاهی انتشار این شماره از فلصلنامه با اولین سالگرد یاران سفر کرده دانشگاهی ما،شادروانان:استاد دکتر احمد شاه‌رکنی و استاد سیروس نیساری هم‌زمان گشتهاست. سالی که گذشت به‌راستی بی‌حضور آنها بسی جانکاه و جانفرسا گذشت . درو دیوار دانشگاه و صحن کلاسها،همه،یاد و خاطره عزیزان ما را اندهگنانه فریادمی‌زنند،و جای خالی‌شان ضمیر هنوز سوگوار ما را حک می‌کنند. آری؛جای استادشاه‌رکنی خالی است:چه در پشت تریبون کلاسهای درس،چه در تحریریه فصلنامه و چهدر میان همکاران و خیل انبوه دانشجویان او که در حسرت تبسم‌های همیشگی ومهربانش لب می‌گزند و از لهیب سوزان شراره فراق او بی‌تاب می‌شود. جای استادنیساری هم،بگونه‌ای دیگر خالی است:آن گاه که"یک تنه کار هزاران می‌کرد"و با سر انگشت تدبیر خود گره‌های درهم پیچیده آموزشی را می‌گشود،آری آری،جایاو بسی خالی است. هنوز طنین صدای نجیب و آرام و لحن پرمهر آن استاد فرزانهاز فراسوی سالهای فراموش ناشدنی تدریس و تعلیم او در کلاسهای درس به گوش جانمی‌رسد. دریغ و درد که آن مایه‌های دانش و کمال و منادیان فرهنگ و ادب،ناباورانه،رخ در نقاب خاک کشیدند و محفل دانشگاه را از پرتو نور وجود خود محرومساختند. کوچ نابهنگام آنها و احترامی که برای خاطره و یادشان قائلیم وظایف ما و همههمکارانمان را در پی‌گیری و به ثمر رساندن خدمات آموزشی،پژوهشی و فرهنگی آنعزیزان مضاعف می‌کند. به روان تک تک آنها درود می‌فرستیم. بکوشیم تا لحظه لحظهفرصت مغتنم امروز را،همچون یاران سفر کرده خود،در مسیر اعتلا و شکوفائی اندیشه واحساس نسل جوانی را که با هزاران امید و آرزو و در طلب بالندگی جان خود گام در عرصهدانشگاه نهاده است،به خدمت صادقانه مبدل کنیم. هیئت تحریریه فصلنامه پژوهشهای اقتصادی