چکیده:
این مقاله دارای دو بخش عمده میباشد،بخش اول به بررسی رویه رأی دادن آمریکا در مجمع عمومی و نحوه همسو شدن یا همرأی شدن آن کشور با دیگر کشورها در مجمع عمومی اختصاص دارد که به منظور مشاهده و مداقه یکجانبهگرایی آن کشور صورت میگیرد و در این خصوص از پژوهشهای موردی و کمی استفاده میشود.بخش دوم به مسائل مربوط به تروریسم و مشکلات آمریکا پس از یکجانبهگرایی در مورد عراق و به تغییر رویه آمریکا در سازمان ملل میپردازد و در نهایت به مسأله تقابل غیر عادی دولت آمریکا با«چندجانبهگرایی مثبت»دولتهای پیشین آن کشور و در عین حال به اهمیت کسب مشروعیت و اجازه سازمان ملل حتی برای قدرتمندترین دولت که رهبرش فعالانه در جستجوی به حداقل رساندن محدودیتهای سیاسی و حقوقی بین المللی بر تصمیمات امنیت ملی خود میباشد،اذعان دارد.
خلاصه ماشینی:
"32بنابراین با توجه به پیامدهای یکجانبهگرایی آمریکا در مورد عراق،میتوان شاهد گذر آمریکا از یکجانبهگرایی به چندجانبهگرایی بود،و به طور کلی میتوان تروریسم را که خود باعث یکجانبهگرایی آمریکا بود عاملی در جهت افزایش انسجام میان اعضای شورای امنیت سازمان ملل به شمار آورد،زیرا تروریسم در کلیه شکلها و نمودها،ارتکاب آن توسط هرکس در هرکجا با هرهدفی غیر قابل قبول است و هرگز توجیهپذیر نمیباشد،اتحاد پیرامون این محکومیت پایهای برای تلاشی دستهجمعی و جهانی در مبارزه با تروریسم است،تلاشی که دولتها،سازمان ملل و سایر سازمانها،جامعه مدنی و بخش خصوصی را گردهم می آورد تا هریک با مزیت نسبی خود مکمل تلاش دیگری باشد.
43توجه بیشتر واشنگتن و شورای امنیت به مسئله تروریسم،با تحولات جدید در اعمال تروریستی بین المللی تحریک گردید؛افزایش حملات تروریستی با هدف قرار دادن امکانات و شهروندان آمریکا که برخی محاسبات،این افزایش را از 20 درصد در سالهای 1995-1993 به تقریبا 50 درصد در سال 2000 میدانند؛44چهار برابر شدن تعداد تلفات هرحمله تروریستی در نیمه دوم دهه 1990؛45به صورت شبکهء جهانی در آمدن گروههای تروریستی و افزایش اعضای آموزشدیده سازمانهای تروریستی مانند القاعده که 4000 تا 5000 نفر تخمین زده میشد و نسبت به دیگر سازمانهای تروریستی بیشتر و از لحاظ کیفی نیز متفاوت بود؛46ترس از احتمال دستیابی به تروریستها به سلاحهای بیولوژیکی،شیمیایی یا هستهای از طریق خریدن یا دزدیدن آنها و یا تبانی با دولتهای مولد سلاحهای کشتار جمعی و به خصوص ترس آمریکا از نقش دولتهای خاص حامی تروریستها و در نهایت حملات 11 سپتامبر 2001،تروریسم را به اولین اولویت شورای امنیت تبدیل کرد و در 12 سپتامبر قطعنامه 1368 به اتفاق آرا پذیرفته شد و دو هفته بعد قطعنامه 1373 تمام دولتها را به اتخاذ اقدامات گسترده تقنینی و اجرایی داخلی به منظور پیشدستی کردن بر اعمال تروریستی،ملزم ساخت."