خلاصه ماشینی:
یکی از تعاریف مطرح اینست که سرمایه اجتماعی مجموعه هنجارهای موجود در سیستم‌های اجتماعی است که موجب ارتقای سطح همکاری اعضای آن جامعه گردیده و موجب پایین آمدن سطح هزینه‌های تبادلات و ارتباطات می‌گردد(فوکویاما 1999).
سرمایه اجتماعی برخلاف سایر سرمایه‌ها به صورت فیزیکی وجود ندارد بلکه حاصل تعاملات و هنجارهای گروهی و اجتماعی بوده و از طرف دیگر افزایش آن می‌تواند موجب پایین آمدن جدی سطح هزینه‌های اداره جامعه و نیز هزینه‌های عملیاتی سازمانها گردد.
اما توجه به یک سازمان به عنوان یک سیستم اجتماعی منجر به این امر می‌شود که سرمایه اجتماعی نیز به عنوان نشان‌دهنده ارزش اقتصادی شبکه‌های اعتماد و کاهش‌دهنده هزینه‌های مبادلات و تعاملات در این فهرست قرار گیرند.
نوع اول سرمایه اجتماعی در سطح خرد،سرمایه اجتماعی شناختی COGNITIVE SOCIAL CAPTTAL نام داشته و در رابطه با پدیده‌هایی نظیر ارزشها،نگرشها،تعهدات،مشارکت،اعتماد موجود در سیستم اجتماعی سازمان است،و نوع دوم نیز سرمایه اجتماعی ساختاری STRUCTURAL SOCIAL CAPITAL نامیده می‌شود که در رابطه با ساختارها و فرایندهای مدیریتی نظیر پاسخگویی مدیران و رهبران در قبال عملکردشان،شفافیت در تصمیم‌گیری،میزان تصمیم‌گیری و اقدام براساس کار گروهی است.
شبکه‌های اعتماد علاوه بر کاهش هزینه‌های مدیریتی،موجب می‌شوند که زمان و سرمایه بیشتری اختصاص به فعالیتهای اصلی پیدا کرده و علاوه بر آن موجب انتقال دانش اعضای گروهها به یکدیگر شده و جریان مناسبی را از یادگیری و دانش در بین آنها فراهم می‌سازد و این امر نیز می‌تواند در کاهش هزینه‌های مدیریتی و توسعه اجتماعی و سازمانی بسیار موثر باشد.
یکی دیگر از اقدامات مهم در این زمینه، تلاش مدیران و رهبر سازمان برای «اعتمادسازی»بین اعضای گروهها و واحدهای سازمانی و نیز بین واحدهای مختلف است.
(
, 
, 
)
