خلاصه ماشینی:
"اما حیف که قدر صدای خود را ندانست و چنانکه شایسته بود از این نعمت الهی توجه و نگاهداری نکرد!(موسیقی ایران بخش دوم ص 94) آیا حتی پس از مرگ یک هنرمند هم،نگفتن علت سقوط تدریجی آن هنرمند،که به یقین، گفتهها برای هنرمندان جوان،افادهء فایدهای میکند،یک نوع متانت اجتماعیست؟که بای یک«بما چه مربوط است»تمامش کنیم؟جوانان امروز باید شکستهای هنری دیروزیان را بشناسند تا با گریز از آنها به موفقتی سالم و مدید برسند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) زنده یاد محمودی خوانساری شناخت سقوط هنری-اجتماعی یک هنرمند و مبارزه برای به وجود نیامدن آن سقوط، موجب نجات موسیقی و موسیقیدان میشود.
هرکس باید یک روز برای خطاهائی که کرده است گریه کند و محمودی اگر گریه میکرد برای خطاهائی بود که به او رفته بود."