خلاصه ماشینی:
"سی سال تلاش برای تثبیت ادبیات مدرن2456 حسن میر عابدینی هوشنگ گلشیری(1379-1316)از همان زمان که نخستین آثارش،مجموعه داستان مثل همیشه و رمان شازده احتجاب(1347)،را منتشر کرد بهعنوان نویسندهای مطرح شد که صدای خاص خود را دارد؛صدایی متفاوت و رسا،که در آن سالهای چیرگی ادبیات مرامی، شنوندگان را از وجود نویسندهای با خبر میکرد که میخواست با هر داستان،صناعت تازهای را تجربه کند؛و از طریق تجربهء صناعت،متن را به وسیلهء پژوهش برای شناخت خود و جهان تبدیل کند.
او ضمن آشنایی با داستاننویسی جدید جهان و بکارگیری صناعتهای آن در کار خویش،از تعمق و باریکاندیشیهای داستانی درادبیات کلاسیک ایران نیز غافل نبودمعتقد بود:نویسندگان ایرانی«به جای تقلید از رئالیسم جادویی، رئالیسم سوسیالیستی،بازنویسی رومن رولان،گرتهبرداری از شیوهء سیال ذهن به سرچشمههای ادب خودمان برگردند و آنها را با دستاوردهای جهانی داستاننویسی پیوند بزنند.
تلاش برای آفرینش داستان بومی ایرانی-از طریق پیوند زدن شگردهای داستانی ادبیات کلاسیک ایران با دستاوردهای جهانی داستاننویسی،عمدهترین مشغلهء ذهنی گلشیری را در آخرین سالهای نویسندگیاش تشکیل میداد."