یگانگی شعر نیکو ندیم با طبیعت ادب و هنر

"یگانگی شعر نیکو ندیم با طبیعت حورا یاوری در شعرهای نیکو ندیم قانون فصل‌ها جاری است،شعر و طبیعت باهم زندگی می‌کنند، اندیشه و احساس با گذر فصل‌ها یگانه است و شعر همراه با طبیعت به بهار و پائیز تن می‌سپارد. بهار آسمان شعر را آفتابی می‌کند،و شعر مثل پرنده‌ای با بال‌های ترد و شکننده به طرف نور و روشنائی،به طرف هواهای پاکیزه و آب‌های زلال بال می‌گشاید. در بهار این اشعارها از بی‌دوستی و تنهایی نشانی نیست،اما پائیز فصل صدای گریان‌ بادهاست و خوابیدن آرام درخت‌ها و مردن گل‌ها در زیر خاک و پیر شدن آدم‌ها. در یگانگی شعر نیکو با طبیعت پیچیده‌ترین و گنگ‌ترین رویدادها به بداهت و سادگی‌ می‌رسند،شعر زبان زندگی و طبیعت را می‌فهمد؛خود را از قید آرایش‌های زبانی که چون غباری‌ بر چهرهء زندگی و شعر می‌نشیند رها می‌کند،به زبان گفتار،که زنده‌ترین و نزدیک زبان به‌ ضرباهنگ زندگی است،نزدیک می‌شود و با جمله‌هائی کوتاه و ساده-همانطور که به‌عنوان‌ نمونه در شعرهای سهراب سپهری می‌بینیم-زبان از یاد رفته گل و گیاه و پرنده و آسمان را از نو به یادمان می‌آورد،و زمین و آسمان را آن چنان‌که ما دیگر از دیدنش ناتوانیم معنا می‌کند."