افکار نو - مجله هلال ادب و هنر

هر کرا دیدم درین دور زمان دلریش بود گر نه از بیگانگان دلریش بود از خویش بود هرکه بیشش فکر دنیا زودتر مویش سپید آری آری هرکه بامش بیش برفش بیش بود دل همینالد ز جور آن بت پیمان گسل‌ کو زدی لاف مسلمانی و کافر کیش بود دل منه بر هر در باغی که بنمایند سبز گرگ را دیدم که گاهی در لباس میش بود شمع ازان سوزد که او را تا سحر زنهار نیست‌ بود روشن دل کسی کو عاقبت‌اندیش بود آنحریف تیره‌دل کو لاف درویشی زدی‌ تجربت کردم و روشن شد که نادرویش بود ز هر غم گر نوش کردی ایدل خونین منال‌ کو گلی کز فرب خاری بی‌نصیب از نیش بود؟ همچو شمعی کز نهیب باد لرزد شعله‌اش‌ مجلس افروزی ما همواره با تشویش بود گرچه هر دم کم شد از دوران هستی لحظه‌ام‌ لیک هر ساعت فشار عمر بیش از بیش بود تا مه و خور بود تابان بر دل گردون ادیب‌ عاشقانرا دل ز جور ماهرویان ریش بود اثر:آقای حسنین کاظمی پاکستانی.