نکته! - مجله گوهر ادب و هنر

"استاد فرمود:آیا این(فریدون توللی)هنوز در حیات‌ است؟!و چون جواب مثبت شنید،فرمود:رسم ما بر این است،که تا پنجاه سال، از مرگ سخنوری،سپری نشود،هیچ تحقیق و پژوهشی را،دربارهء او نمی‌پذیریم و چون سبب پرسیدم گفت:تحقیق درست،آن است،که از شائبهء هرگونه هواداری‌ و خصومتی بدور باشد و چون یاران و رشکمندان و دشمنان هر سخنور هم،محتملا پنجاه سال پس از او،رخ در نقاب خاک کشیده‌اند،بیگمان،تحقیق از مسیر راستین‌ خود،منحرف نخواهد شد. بهرحال،گرچه من شعر زیر را،مدتها قبل از سخنرانی حمیدی عزیز، پرداخته‌ام،نتیجه‌گیری،از سر تصادف،همان است که آن استاد فرزانه،به شاگرد خود فرمود. (*)آقای استاد فریدون توللی از شاعران و ادیبان طراز اول کشور. عشق،ارچه،مقام سوز و درد است‌ اینجا که رسد،تنور سرد است! آنرا،که زمان گوشه‌گیری است‌ (جانانه)بلای روز پیری است! گر(دلبر خوش‌زبان)هزار است‌ اینجا(زن مهربان)بکار است! *** گر بر تو مثل زدم،بخویش است‌ خویشی،که دلش،ز غصه ریش است! از غیبت ما،اگرچه شاد است‌ خاکستر ما،بدست باد است!"