دعوت به ماه - مجله گوهر ادب و هنر

"پژمان بختیاری* (به تصویر صفحه مراجعه شود) دعوت بماه دل آزرده،از کوته‌اندیشگاه من‌ چو فکر جوان،راه بالا گرفتم‌ سبک‌بال،بر طرهء کوهساری‌ بدامان ماه فلک جا گرفتم‌ چو آتش،بر این کوه خاکستر آگین‌1 بدلگرمی،آرام و مأوی گرفتم‌ ز لب‌های خاموش آتش‌فشانها سخن‌ها شنیدم،نواها گرفتم‌ بر این کوه سررفته و آن سوی مه را سبک زیر بال تماشا گرفتم‌ بدشتی فرح‌بخش و فرخنده‌منظر نشانی ز آثار آبا گرفتم‌ از آن روزگاران که ماه فلک‌فر مکان داشت،سر خوش در آغوش مادر زمینش چو جان داشت در بر2 (*)آقای حسین پژمان بختیاری از شاعران نامدار و غزلسرایان نغز گفتار معاصر (1)-نزدیک به سی سال پیش در خواب دیدم که قدم بماه نهاده‌ام سطح قمر بقطر دو تا سه سانتیمتر پوشیده از ماسه‌یی نرم بر نک خاکستر بود."