همراز - مجله گوهر ادب و هنر

"دکتر نصرة الله کاسمی همراز دوش،چون در آینه کردم نظر، دیدم آنجا،روی خود را جلوه‌گر. بودم آگه چون ز احوال جهان‌ وز دورنگاریهای ابناء زمان، در دلم آمد،چو یک همراز نیست! در نیوشد گفته‌هایم،با قبول، نی شود،چون مردم دیگر،ملول، چون منش پنداشتم دمساز خویش، باز کردم لب که گویم راز خویش، ز آتشی،که بود در دل شعله‌ور، دود آهی،از دهانم شد بدر! هرچه در آن بیشتر کردم نظر، کمتر از تصویر خود دیدم اثر!"