طنزی بر شیوه کهن: لوحه! ادب و هنر

"توللی* (به تصویر صفحه مراجعه شود) طنزی بر شیوهء کهن‌ لوحه! همو گوید:که وقتی،از مردم ری،جوانکی نقاش،شبانه،به دکان خویش‌ اندر شد و،در فرو کشید و،مینای باده فرا پیش‌نهاد و،جامی چند بنوشید و،چون‌ مستی می،در رگ و خون وی،دویدن گرفت،در زمان،لوحه‌ای عظیم،بر سر دست آورد و،در خلوت حجره،کلامی چند،بر شیوهء شوخ‌طبعان،به لوحه‌ برنگاشت و،به شارع برد و،از سر بنائی رفیع،درآویخت و،هم در ظلمت شب‌ (پیشین لوحه)بکند و،بدور افکند. بامدادان،که خدمهء تنظیف،سر خوش و شادان،در(دار الشوراء)برگشادند و،جماعت و کیلان،قدم بد آن ساحت شریف درنهادند،(نقاش)را،هنر شبانه، لایح بود و،خانه(خانهء تأیید لوایح)و(جمله)را،متمم(دیوان)در پشت و(عامه) (*)استاد فریدون توللی از شاعران و ادیبان طراز اول کشور. را،حقیقت عریان،در مشت و،با اینهمه،عقیدت رئیس آنکه،نعمت عجمان، از همه‌جانب است و،کاری چنان،از حسد اجانب! انصاف از چشم خرد،گرچه(رئیس الوکلا)را آن(حادثه)قبحی دگر آمد،ز قبایح! الحق،که برازندهء این طرفه مقام است‌ نام خوش آن(خانهء تأیید لوایح) مفتاح! ایکه،زنی جاودانه،نقش سرانگشت‌ با لب پر خنده،بر لوایح دیوان!"