چکیده:
هدف این تحقیق، برآورد یک مدل تقاضای مصرف خدمات درمانی (دارو و خدمات پاراکلینیکی) در ایران، با وجود ناهمگنی غیرقابل مشاهده در وضعیت سلامتی افراد و آزمون وجود کژگزینی و کژمنشی در این صنعت، با استفاده از آمار نمونهگیری بودجه خانوار ایران در سال 1385 است. مدل اصلی از روش GMM، برآورد و با استفاده از روشهای آمار ناپارامتری، وجود این دو پدیده آزمون می شود. مدل مورد استفاده دارای کمترین فرض درباره چگونگی سیاست بازپرداخت بیمه ای، توزیع وضعیت سلامت پنهان افراد و همچنین انتخاب نوع بیمه است. نتایج، وجود کژگزینی را در میان بیمه شدگان خویش فرما و صاحبان حرف و مشاغل آزاد و مخاطرات اخلاقی را در میان تمام انواع بیمه درمان در ایران (کارمندان دولت، کارگران و کارفرمایان، خویش فرمایان و صاحبان حرف و مشاغل آزاد)، تایید میکند.
This paper aims to estimate a model of demand for health insurance and medical care in Iran in the presence of the heterogeneous and latent health status of individual; moreover it tests the asymmetry of information in the health insurance industry of Iran. Our dataset consists of whole family budget survey of 2006. The parameters of model are estimated by G.M.M method and The model used in this arthicle used the minimum assumption about the insurance refound policies، statistical distribution of individual’s latent health status، and selection of insurance type.
خلاصه ماشینی:
3- چارچوب تحلیل مدل نظری و تجربی ما بر اساس کارهای نظری کالتر و زكهازر (2000) و باجاری و همکاران (2005)، صورت بندی ميشود و یک مدل تقاضای درون زای مصرفکننده برای مصرف خدمات درمانی، با وجود هر دو پدیدة انتخاب نامساعد و مخاطرات اخلاقی تصریح ميشود، که از دیدگاه اقتصادسنجی یک ناهمگنی غیرقابل مشاهده را در توزیع وضعیت پنهان سلامتی فرد، در نظر ميگیرد.
به پیروی از بلومویست (1997)، فرض ميکنیم: به تصویر صفحه مراجعه شود فرض ، برای جلوگیری از پیچیدگیهای محاسباتی و به این پشتوانه پذیرفته شده است که ادبیات تجربی قابل توجهی وجود دارد که نشان ميدهد مصرف دارو در کوتاه مدت هیچ گونه تأثیر معنی داری در میزان مصرف دیگر خدمات درمانی مانند خدمات بستری، سرپائی و اورژانس و ...
فرض ميکنیم که بیمهگر برنامة بازپرداخت (m-z(m)) را قبل از تحقق شوکهای سلامتی افراد θ تعیین ميکند، این حقیقت که برنامة بازپرداخت، تنها تابعی از مصرف خدمات درمانی است و به طور مستقیم به تحقق وضعیت سلامتی فرد بستگی ندارد، سبب وقوع مسئلة مخاطرات اخلاقی ميشود.
) محاسبه شده در جدول (5-4)، نشان ميدهند که وضعیت سلامت پنهان بیمه شدگان کارمند دولت با میانگین 36898- ریال و کارگران و کارفرمایان با میانگین 25008- ریال، از افراد بیمه نشده با میانگین 5470 ریال، بهتر است، بنابراین فرضیة وجود انتخاب نامساعد در مورد این دو نوع بیمه رد ميشود.
J. Reber (1998), "Paying for health insurance: the tradeoff between competition and adverse selection", Quarterly Journal of Economics 113(2):433-466.