خلاصه ماشینی:
"سرمایهگذاری خارجی، ابزاری برای همگرایی جهانی نویسندگان:ریحانه گسکری،عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی آبادان-خرمشهر علیرضا اقبالی،عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور مرکز آبادان چکیده در این مقاله،نویسندگان پس از مروری به نظریههای همگرایی،به اهمیت سرمایهگذاری مستقیم خارجی با توجه به مشاهدات خارجی پرداختهاند و به صورت تئوریک به اثرات آن، به خصوص در مورد کشورهای در حال توسعه اشاره کردهاند.
سرمایهگذاری مستقیم خارجی،نسبت به روشهای دیگر همچون جریان انتقال سرمایه(وام) علاوه بر تامین منابع ارزی مورد نیاز،دربردارنده انتقال تکنولوژی،ادغام اقتصاد ملی در اقتصاد جهانی،تقویت شرایط رقابتی در داخلی کشور، دسترسی به بازارهای صادراتی،انتقال روشهای مدیریت و تربیت نیروی انسانی است و به نظر میرسد که یکی از مهمترین ویژگیهای آن هم ایجاد روابط، ثبات اقتصادی و به دنبال آن،سیاسی است.
"براون"و همکاران(1995)نیز در مطالعهای در مورد 69 کشور در حال توسعه نشان میدهند که سرمایهگذاری مستقیم خارجی به رشد اقتصادی کمک میکند و اثر آن بر رشد بیشتر از سرمایهگذاری داخلی است.
در گذشته،شرکتهای چند ملیتی به دلیل وجود موانع تعرفهای،محدودیتهای ملی را میپذیرفتند و بنابراین،نمیتوانستند در حد اکثر کارآیی خود باشند، اما امروزه با حذف این موانع،رقابت میان این شرکتها،به خصوص از زمانیکه هزینههای حملونقل و انتقال تکنولوژی بسیار کاهش پیدا کرده، چشمگیرتر شده است.
باوجوداین،با بررسی وضعیت اقتصادی ایران به نظر میرسد که سرمایهگذاری مستقیم خارجی میتواند در موارد زیر در ایران و به خصوص در حوزه مسایل اقتصادی و سیاسی آن موثر باشد: الف)این فرآیند،به کوچک شدن دولت منجر میشود."