خلاصه ماشینی:
"من برای این سخنرانی که باید به مناسبت انتصاب به کرسی استادی ایراد کنم، موضوع رعایت قوانین انسان دوستانه بین المللی را انتخاب کردهام بدین معنا که چگونه میتوان دولتها و افراد نیروهای مسلحی را، که دولتها به جنگ روانه میکنند، در طی عملیات نظامی وادار به رعایت آن قوانین ساخت؟طرح این مسئله نه تنها در زمان کنونی کاری به موقع است، بلکه متاسفانه چون عدم احترام به قانون، خود موجد ادامه بیحرمتی بیشتری خواهد گردید، واجد اهمیتی بنیانی است.
تا چه حدی یکی از طرفین جنگ میتواند دشمن را به رعایت قوانین انسان دوستانه بین المللی از طریق تهدید به مقابله به مثل یا مبادرت به آن ملزم کند؟یعنی اقداماتی که خود، تخلف از آن قوانین محسوب میشود اما بعنوان اقدامات حساب شده برای وادار ساختن دشمن به دست برداشتن از نقض قوانین مزبور قابل توجیه است؟بدوا باید اعتراف کنم که با اندکی بیم و هراس وارد این بحث میشوم، زیرا که سلف نامدار من در این کرسی، بزرگترین استاد جهان در موضوع«مقابله به مثل»در جنگهاست 1 .
با این همه، در نهایت امر هیچ یک از طرفین متخاصم را نمیتوان علی رغم اراده و میل خود به طور مؤثر مجبور نمود که قدرت حامی را بپذیرد و یا وادار ساخت که به هیئتهای اعزامی قدرت مذکور برای مراقبت نسبت به اجرای قوانین انسان دوستانه بین المللی در داخل منطقه تحت کنترل خود اجازه ورود دهد اما به هر حال مقررات جدید پروتکل لا اقل امتناع از پذیرفتن قدرت حامی یا جانشین او در تخاصمات آتی بسی مشکلتر و از نظر سیاسی برای هر یک از امضا کنندگان گرانتر تمام میکند و از اینرو احتمال چنین امتناعی را کاهش میدهد."