ارس - مجله آرش ادب و هنر

"ارس،ارس،ارس ای خون! ارس،لهیب جنون ارس،ارس،ارس ای خوف! چگونه با او،آه چسان بگویم؟آموختی چنین مردن چرا نیندیشیدی؟ چرا نخشکیدی؟ چرا ندانستی؟ که او:«صمد»ارسی بس عظیم‌تر میبود هرآنچه جوشش توست و هرچه کوشش تو هر آن صفا که تو با ساحل آری ارزانی هر آن نهایت خشمی که در صلابت توست و هرچه همیشه عزم و رزم،با تن تو شکوهمند ترش در وجود او می‌زیست * ارس،مهابت جاری! «صمد»مناعت جاری بود و قدرت کاری."