سفر بهاری هدایت: به قافله سالاری کیومرث در مبخش: واپسین گام ها بر سنگفرش های خیس خیابان مقاله

"در مبخش در کارنامهء سینمائی خود دو فیلم دربارهء مشاهیر ادب ایران:نیما یوشیج(دنیا خانهء من است)و صادق هدایت(سفر بهاری)دارد که در میان این دو،فیلم نخست از ساختاری‌ سنجیده و پالوده‌تر برخوردار است. در ادامه گوینده روی تصویرهائی از کارت‌پستال‌های ارسالی هدایت برای اعضای خانواده،از (1)کیومرث درمبخش فعالیت فیلمسازی را با مستند جرس(1353)آغاز کرد و با فیلم‌هائی چون مهاجرت‌ (1354)،سفر بهاری(1354)دنیا خانهء من است(1356)،شب(1361)،تلاش(1361)ادامه داد. سرگردان و بی‌هدف از پشت میز برمی‌خیزد، دور خود می‌چرخد و به سمت پنجره می‌رود،از این به‌بعد روی نمای بلند با زاویهء سرپائین Angel Low گوینده از زبان هدایت می‌گوید: تنها و بی‌پشت و پناه در سرزمین ناسازگاری زیست می‌کنم که زاد و بوم‌ من نیست. روی تصویرهای این صحنه،بازیگر راوی از تعبیر هدایت درمورد هنر و هنرمند می‌گوید و نشانی از اعتقادات و باورهای اجتماعی او به دست‌ می‌دهد: هنرمند از درد عشق کیف می‌کند."