وقتی که برخیزیم ادب و هنر

"این شعر بوسیلهء زنان فوتای( PHUTAI )یک از زندانی‌های ویتنام بعد از یک اعتصاب غذای ده روزه سروده‌ شده است. وقتی که برخیزیم کدام قدرت قادر بفروریختن کوهساران‌"تران‌سان‌"1است؟ کدام سلاح قادر بانهدام تنفر است؛ وقتی که برخیزیم؟ در اینجا که ایستاده‌ایم، نیروی برتری وجود دارد؟ با هشتن رگه سیم خاردار محاصره شده‌ایم پست‌های نظامی و برج نگهبانی، مسلسل‌ها را نشانه می‌روند هر آن امکان سقوطمان می‌رود اما هرگز هراسی به خود راه نمی‌دهیم و تقاضایی نداریم. تمامی‌زندگی‌مان، در گرو آیندهء کشور است بخاطر سرسبزی برنجزاران و بخاطر اینکه کودکان، دارای مدارسی شادی بخش و آوازه خوان داشته باشند، ما برمی‌خیزیم -همانند کوهساران تران‌سان بگونه‌ی اقیانوس بیکران،با امواج خروشان. زنان زندانی سرسختانه قیام می‌کنند؛ و بخاطر آیندهء کشور، رام نشدنی و بی‌باکانه در سلولهای خونین زندان، از بذل جان دریغ نمی‌ورزند. کدام قدرت قادر بفروریختن کوههای تران‌سان است؟ کدام سلاح قادر بانهدام تنفر است، وقتی که برخیزیم؟ ترجمهء:علی اصغر راشدان (1)تران‌سان طویل‌ترین رشته‌کوهستانها در ویتنام مرکزی‌ ولائوس است."