خلاصه ماشینی:
"عقاید این راهب درباره ذن،و زندگی پرماجرا و رابطه‌اش با هنر به طور واضح در کتاب‌هایش ثبت شده است، وی با اعتقادی راسخ به هدف،باعث حفظ معیارهای تعلیم و تربیت ذن در طی دوران آشوب اجتماعی شد که ژاپن هرگز نمونه‌اش را از زمان آشنایی با بودیسم و فرهنگ چینی در قرن ششم میلادی به خود ندیده بود.
در دوران می‌جی (Meiji) و تایشو (Taisho) ،که بسیاری از ارزش‌های مذهبی،هنری،فرهنگی،آموزشی و سیاسی مورد تردید قرار گرفته و بسیاری از سنت‌ها ترک شده بود،اتکا به نفس نانتمبو در زندگی و کارهای هنری و نیروی درونش به ذن این اجازه را داد که در میان روش‌های جدید تفکر و الگوهای رفتاری-که ژاپن را وارد دنیای مدرن می‌کرد-به حیات خود ادامه دهد.
اغلب از نانتمبو درخواست می‌شد تا این موضوع را نقاشی کند،و اگر چه او همیشه اظهار می‌کرد نمی‌تواند درونیات داروما را از طریق نقاشی نشان دهد،اصرار برای نقاشی این موضوع آن قدر ادامه پیدا کرد تا این که او تسلیم شد،اما دردسرهای زیادی بعد از نقاشی کردن گریبان‌گیرش شد.
نانتمبو از این متعجب بود که مردم چطور می‌توانستند چنین چیزی بگویند!چه کسی داروما را به صورت واقعی‌اش دیده بود؟ طراحی از داروما در حالات مختلفی نقاشی شده است، موضوعاتی مانند داروما در حال عبور از رودخانه،داروما در حال مراقبه،داروما در برابر دیوار،دارومای دندانش شکسته، دارومای ریش‌دار،داروما در ردای قرمز،داروما در حال پاسخ به امپراتور و دارومای تبلیغاتی برای دکان‌های فروش کاغذ و تنباکو.
به همین شکل پرتره‌اش، مشوقی برای شاگردانش بود تا حصارها را بشکنند و به رونشگری برسند،و این سیر انتقال را که با بودای تاریخی شروع شده و داروما ادامه داده است،ادامه دهند."
(
, 
, 
)
