"» (5) با تامل در این کلمات، به راه زد، در راه به این فکر می‌کرد که: آیا نماز جایگاه والای خودش را در فرهنگ ما در جامعه ما پیدا خواهدکرد؟ با همه این موفقیت‌های چشمگیر حرکت الهی نماز، آیا روزی مثل سایر کشورهای اسلامی - به هنگام نماز - سایه سنگین تعطیل را بر همه‌چیز و همه‌کار احساس خواهیم‌کرد؟ معروف است که یکی از بزرگان قم می‌گفت: هرکس در قم مصدر کاری هست، هر روز صبح چند مرتبه بگوید اینجا قم است، (به لحاظ اهمیتی که این زمین و سرزمین دارد) آیا به این مسئولیت واقف هستیم، آیا به نماز، این «سرود عشق، آهنگ آسمانی، مدرسه فضیلتها و ترانه توحید و یگانه‌پرستی» (6) اهتمام لازم را می‌دهیم؟ آنهم به عنوان مجاوران حرم و زائران زیبائی؟ می‌رفت و غرق در شور نماز بود، به راننده تاکسی می‌گفت: خدایت از نمازگزاران قراردهد ای شهروند باادب و اهل معرفت، ای معتکف مدینه معصومیت، یاد ابوثمامه صائدی و نمازظهر عاشورای امام حسین(ع) و دعای امام (7) روحش را عطشناکتر می‌ساخت تا اینکه در اجتماع نماز مغرب در حرم ناپدید شد."
(
, 
, 
)
