خلاصه ماشینی:
"اودر فقه، حدیث و دیگر علوم اسلامی آثار بسیاری از خویش به یادگار گذارد کهابنندیم چنین اعتراف میکند: من به خط ابوجعفر محمد بنعلی (شیخ صدوق) پسرابنبابویه قمی، بر پشت کتابی خواندم که نوشته بود: به فلانی اجازه کتابهای پدرمعلی بنحسین را که دویست کتاب و نیز کتابهای خود را که هیجده اثر است، دادم.
علی بنحسین، گر چه مقام بزرگ مرجعیتشیعیان را در قم داشت و در فقه، حدیث،تفسیر و دیگر معارف و تهذیب نفس و اخلاق سرآمد بود ولی با تیزبینی و بصیرت بهخوبی واقف بود که در روزگاری دارد نفس میکشد که عصر غیبت صغرای امام زمان(ع)است و نایبان خاص آن حضرت در اوج دانشها و فضیلتهای اخلاقی و انسانی حضور دارندو احدی با مقام بلند آنان قابل قیاس نیست چرا که این چهار ستاره واسطه فیض وسرچشمه آب حیات از ناحیه صاحبالزمان(عج) به جهان آفرینشاند و اعمال رفتاردیگران با اجازه و رضایت آنها که خشنودی و اذن مقام ولایت است مشروعیت دارد، لذاپیش از آهنگ زیارت خانه خدا از حرم اهل بیت عصمت و طهارت(علیهمالسلام) از صاحبانحرم، اذن دخول به حرم امن الهی را تقاضامند است.
(32) بنابر این مسافرت ابنبابویه قمی به زیارت خانه خدا در سال323 ق بود که درهمین سال برای بار دوم به بغداد وارد شد و مطابق نقل شیخ طوسی، هارون بنموسیتعلکبری از او حدیث نقل کرد و فرمود: در سالی که ستارگان فرو ریخت از وی(ابنبابویه قمی) احادیثی را شنیدم که در همان سال او وارد بغداد شد و تمامکتابها و احادیثی را که روایت میکرد به من اجازه داد."