خلاصه ماشینی:
"در میان این چهار صد اختر تابناکی که در آسمان قم نورافشانیمیکنند، ماه تابانی که همه آنها را تحت الشعاع انوار درخشانخود قرار داده، تربت پاک شفیعه محشر، کریمه اهلبیتپیمبر(علیهم السلام)، دخت گرامی موسی بن جعفر، حضرت معصومه(س)میباشد.
همانا دو تن ازبانوان خاندان رسول مکرم شفاعت گستردهای دارند که بسیار وسیعو جهان شمول است و میتواند همه اهالی محشر را فراگیرد: 1- خاتون محشر، صدیقه اطهر، حضرت فاطمه زهرا سلام اللهعلیها.
بعد از فاطمه زهرا سلام الله علیها از جهت گستردگی شفاعت،هیچ کس و حد اقل هیچ بانویی به شفیعه محشر، حضرت معصومهدخت موسی بن جعفر سلام الله علیها نمیرسد، که امام به حقناطق، حضرت جعفر صادق(ع) در این رابطه میفرماید: «تدخل بشفاعتها شیعتناالجنه باجمعهم»: «با شفاعت او همه شیعیان ما وارد بهشت میشوند.
طبق این روایت امام رضا(ع) فرمود: «من زار المعصومه بقم کمن زارنی» «هرکس حضرت معصومه را درقم زیارت کند، همانند کسی است که مرا زیارت کرده باشد.
و با توجه به این که حضرت معصومه(س) نام شریفشان «فاطمه»است و در حال حیات به «معصومه» ملقب نبودند، تعبیر امام(ع)دقیقا به معنای اثبات عصمت است، زیرا بر اساس قاعده معروف:«تعلیق حکم به وصف مشعر بر علیت است» دلالتحدیثشریف برعصمت آن بزرگوار بیتردید خواهد بود.
آن مرحوم در صدد بود که به هر وسیلهای که ممکن باشد، محل دفنحضرت زهرا سلام الله علیها را به دست آورد، به این منظورختم مجربی را آغاز میکند و چهل شب آن را ادامه میدهد، تا درشب چهلم به خدمتحضرت باقر و یا حضرت صادق(علیهماالسلام)شرفیاب میشود، امام(ع) به ایشان میفرماید: «علیک بکریمه اهل البیت» «به دامن کریمه اهلبیت پناهببرید."