"اما از آنجا که ورپتورفین هنگامی که در معرض نور با بسامد (فرکانس)معینی قرار می‌گیرد حساس می‌شود و جان می‌گیرد تا راهش را در بافت‌ها باز کند،تابش لیزر می‌تواند در محلی که بافت سرطانی یا اضافی وجود دارد به ورتپورفین تابیده شود و آن را حساس سازد تا به نابودسازی بافت اضافی بپردازد.
روش جدید برای درمان این کوری تدریجی پیران چنین است که محلول ورتپورفین را به بیمار تزریق می‌کنند و پس از آن پرتو لیزر را برای 90 ثانیه به شبکیه بیمار می‌تابانند.
ورتپورفین(یا بهتر است بگوییم اتم اکسیژنی که این دارو تولید می‌کند)ظاهرا سبب می‌شود تا یاخته‌های داخل رگ‌های خونی شبکیه متلاشی شوند.
در جراحی متعارف لیزری همین اتفاق‌ها می‌افتد بااین تفاوت که تابش لیزری آنقدر پرانرژی است که ممکن است زخم‌هایی ایجاد کند که در پیران مبتلا به کوری تدریجی Macular) (degeration خود سبب کوری سریع شود؛در حالی که تابش‌های ملایم لیزری که برای فعال‌سازی ورتپورفین لازم است،آسیبی به یاخته‌های سالم شبکیه نمی‌رساند."
(
, 
, 
)
