چکیده:
به کارگیری سلاحهای بیولوژیک،یکی از ابزارهای وحشتناک مخاصمات مسلحانه گذشته و تهدیدی جدی در مناقشات آینده محسوب شدهاند.از سوی دیگر تحقیقات و فنآوری بیوتکنولوژی در رشد و توسعه کشورها،بویژه کشورهایی مانند جمهوری اسلامی ایران نقش بسیار مهمی دارند. این ویژگی دوگانه خود به سلاحی علیه برخی دولتها بدل شده است.نویسنده با توجه به این موضوع، سعی کرده است اسناد بین المللی موجود را در پرتو نیاز کشورهای در حال رشد مورد بحث و بررسی قرار دهد و برای آینده نیز راهکارهایی ارائه کند.
خلاصه ماشینی:
"سعی کرده است اسناد بین المللی موجود را در پرتو نیاز کشورهای در حال رشد مورد بحث و بررسی
به این ترتیب تحریمهای مختلف جهانی در زمینه همکاریهای علمی روزبهروز افزایش مییابد تا حدی که بعضا تهیه مواد اولیه جهت تولید واکسنهای انسانی مورد تأیید
و بهانههای اساسی برای این تحریمها،اجرای کنوانسیون خلع سلاح عوامل بیولوژیک است.
پیشنهادهایی برای رهایی از تبعات منفی حاصل از اجرای این پروتکل است.
کنوانسیون بوده است و از سال 4991،تدوین پروتکل اجرایی آن در دستور کار قرار گرفته
ماده یک،دولتها را موظف به عدم تولید،توسعه،انباشت و دستیابی به عوامل بیولوژیک برای اهداف غیر صلحآمیز و نیز سلاح و تجهیزات پرتابه مورد
براساس ماده چهارده،کشورها میتوانند ابتدا مفاد کنوانسیون را در کشور خود به تصویب
امر در تمامی کشورهای عضو شده،همچنین از کشورها خواسته شده است که به منظور
و این عزم در روند مذاکرات در اجلاس نیز به خوبی قابل لمس و درک است.
به منظور تجدید سازمان فعالیتهای تحقیقاتی در این کشور مورد استفاده قرار گیرد.
کنوانسیون عوامل بیولوژیک قویتر شده و هرچه سریعتر اجرا گردد و هرجا که منافع آنها
بودجه NIH برای تحقیقات در این زمینه را مصوب نموده است.
برای منع انتقال فنآوری و مواد مرتبط با علوم بیولوژیک مورد استفاده قرار میگیرد.
طبیعی است که دیگر کشورهای جهان نیز با شناخت اهمیت تحقیق و توسعه در نیل
توسعه علوم بیوتکنولوژی افزوده شده است،به نحوی که امروز این کشور دوشادوش
کاری هم برای تحقق آنها اتخاذ نشده است با وجود این تمامی بودجههای پیشبینی
تومان بودجه تحقیقاتی کشور آنچنان که شایسته است مورد استفاده قرار نمیگیرد."