خلاصه ماشینی:
"این بدان معنی نیست که دولتها از تغییر در نوع زندگی مردم ناتوانند،دولتهای غربی بخوبی قادرند سیاستهائی را در جهت تنظیم طبقاتی جامعه اعمال کنند ولی معتقدند که به رغم افزایش میزان طلاق و بالا رفتن تعداد والدین مجرد،هنوز این صعود به نقطهای نرسیده است که لازم باشد برای مقابله با آن به فکر اجرای برنامهها و طرحهای فراگیر در جوامع خود باشند و اصولا بدون توجه به عواقب و پیآمدهای این ضایعه اجتماعی خود را موظف نمیدانند که در مسائل اخلاقی جامعه دخالت کنند،و بنابراین گرچه ممکن است والدین از طلاق و جدائی به سبب موفقیت بیشتر در شغل و یا دریافت کمکهای دولتی،تا حدودی زندگی اقتصادی بهتری برای خود دستوپا کنند ولی ضربه اصلی را فرزندانشان دریافت میکنند که آثار آن برای تمام طول زندگی باقی میماند."