سرمقاله: بودجه و پیکره نحیف پژوهش سرمقاله

"از جمله تبصره 22 لایحه بودجه سال 1376 نشان می‌دهد دستگاههای اجرایی‌ موظفند 15 درصد از اعتبارات پژوهشی خود را از طریق عقد قراردادهای پژوهشی‌ با دانشگاه،هزینه کنند،زیرا علاوه بر مراکز پژوهشی دانشگاهی و پژوهشکده‌های‌ آنها،در پایان آخرین ترم تحصیلی دهها هزار دانشجو که موظفند پایان نامه به‌ دانشگاه ارائه کنند می‌توانند با استفاده از بورس‌ها،کمک‌ها و مساعدتهای‌ وزارتخانه‌ها و دستگاههای اجرایی،اولین گامهای پژوهشی را با دقیق شدن در مسایلی که مورد نیاز جامعه است بردارند زیرا در ابتدای کار،یک ذهن جوان بهتر می‌تواند به شکافتن غوامض یک موضوع بپردازد و نتیجه اندیشه و پژوهش خود را به عنوان دفاعیه پایان نامه تحصیلی خویش ارائه دهد و دست‌کم پیش نیازهای کشور را در زمینه پژوهش برآورده کند،اما در این میان از 26 وزارتخانه و دو-سه هزار شرکت،موسسه و سازمان دولتی یا وابسته به دولت،تعداد متعهدین به تبصره 22 و اجراکنندگان کامل آن به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسد. با این همه،و با توجه به این که در هر وزارتخانه و سازمان و مؤسسه‌ای، تعدادی از طرحهای اجرا نشده یا نیمه تمام به دلیل سلایق،علایق یا روابط خاص و عدم انجام پژوهشهای لازم،یا نقص پژوهش و اطلاعات،بی‌استفاده و ناتمام مانده‌ است و متأسفانه تعداد این قبیل طرحهای ناقص و نیمه تمام در حال افزایش هم هست، ضرورت دارد به سر فصلهای پژوهش و اعتبارات پژوهشی توجه بیشتری مبذول‌ شود،چرا که کوتاهی در این کار به فعالیت بیشتر کشورهای خارجی برای جذب مغزها و کار آفرینان ایرانی منجر می‌شود زیرا بالا بودن ضریب هوش ایرانیان و ضعف‌ امکانات برای بهره‌برداری صحیح از آنان به دلیل جدی نگرفتن پژوهش و فراهم‌ نکردن اسباب کار لازم،مشخص شده و معمولا همان اندک بودجه اختصاص یافته هم‌ اکثرا صرف کارهای تکراری یا پیگیری راههای طی شده توسط دیگر کشورها می‌شود،درحالی‌که ایران پژوهش و تحقیقات می‌تواند و باید که در زمینه‌های‌ زیر-یا مورد مشابه-فعال شود: -تکنولوژی استفاده از آب شور."