خلاصه ماشینی:
"باعث و بهانهی این سرمقاله،کودکی است که قبل از اینکه شکار لاشخور شود،با دوربین Kevin Carter شکار و ثبت شد.
این عکس،کودک قحطیزدهای را در حال خزیدن بهسمت چادر غذای سازمان ملل،که در فاصله یک کیلومتری صحنه قرار دارد،ناشن میدهد و نگارش این غمنامه،توسط ماندانا آقاجانی،مهندس کامپیوتر و یکی از هزاران هزار ایرانی صورت گرفته که این عکس را دیده،اما آرام و احساساتی نیز از کنار آن نگذشته و احتمالا پس از اینکه اشکهایش را پاک کرده و بغضش را فروخورده،قلم به دست گرفته و راهکار ارایه داده است.
بیش از سهممان دلخوشی داریم و خواستهها و آرزوهایمان حدومرزی نمیشناسد!اگر دنیا ترازو باشد،ما در کفه سنگینتریم!پس بیایید به پاس سهم بیشتری که داریم بهایی بپردازیم: سرپناهی فراهم آریم اگر سقفی داریم،آرام کنیم اگر شبها آرام میخوابیم،سیر کنیم اگر میخوخوریم، بپوشانیم اگر میپوشیم،بخندانیم اگر میخندیم و همیشه به یاد داشته باشیم تصویری را که در آن: "صیاد لاشخور بود و صید،کودکی بیسهم"!"