تاریخ تجسمی: تاریخ به یادمان می آورد مقاله

"سیر تحولات هنر در ایران،بخصوص هنر معاصر-که‌ اساس پژوهش‌های بسیاری از محققان است و بهتر است‌ بگوییم می‌تواند باشد-یا آن‌قدر اندک است،که کمتر به‌ چشم می‌آید،یا آن‌قدر جسته‌گریخته است که مخاطب خود می‌بایست سیر تحولات ذوق هنرمند ایرانی را در سده‌ها و دهه‌های مختلف در کنار یکدیگر بچیند و به نتیجه‌گیری‌ معقولی دست یابد. مثلا؛چرا کتاب مهم‌ و مستقلی برای جریان هنر معاصرمان نداریم،در عوض، مؤلف‌مان سعی می‌کند تاریخ نقاشی اروپا را تألیف کند،با این‌که کتاب‌های مستقل متعددی در غرب منتشر و بعضی از آنها به فارسی ترجمه شده‌اند؟ نبود کتاب‌های مستقل دربارهء جریان هنر معاصر فقط به‌ ترجمه و تألیف کتاب‌های تاریخ‌نگاری به زبان فارسی‌ خلاصه نمی‌شود. بررسی مسیر تکامل هنری هنرمندان، پس از دوره‌های چندساله و طی شدن مقاطع سیاسی و اجتماعی،خود می‌تواند تبدیل به بخشی از پیکرهء تاریخ‌نگاری‌ معاصر شود؛به دیگر سخن:آنچه در حال رخ دادن است، خود بخشی از تاریخ هنر معاصر است،که پیگیری آن،هم به‌ هنر اکنون کمک می‌کند و هم دست آیندگان را برای واکاوی، جستجو،تأمین و تعمق بازمی‌گذارد."