"قطعا تاکنون شاو تمامی درآمد این مجموعه را خرج کرده،اما مسلما همهء این پول صرف خرید گلهایی که همیشه استودیواش را شبیه آلاچیقهای باروک کردهاند،نشده است.
احساسی که از دیدن مجموعهء«لذات زمینی»ایجاد میشود این است:شاو جهانی را ساخته که دوست داشته واقعی باشد.
از سوی دیگر،قطعا نکاتی در نقاشی شاو وجود دارد که غیرقابل تعبیر است؛مثلا در همان تابلوی«لذات زمینی»دستههایی از ماهیهای سیمینرنگ از میان مارمولکهای پوزهتیز باستانی میگذرند یا میمونهایی که با کروکودیلها بازی میکنند و مرجانهای درخشانی از گونههای متنوع که امکان وجودشان در کنار یکدیگر در یک زمان و مکان مقدور نیست و اندامهای سیاهپوش با سر گربهء وحشی،کرگدن و پرندگان که اغلب تاج یا نیمتاجی بر سرشان قرار دارد.
در نقاشی شاو از رنگهای درخشان جواهرگونی استفاده شده که برای تهیهء آنها لعابی به کار گرفته میشود که معمولا برای رنگ اتومبیل استفاده میکنند؛درهم فشردگی طرحها هم یادآور مینیاتورهای ایرانی است."