چکیده:
پژوهش حاضر، به منظور بررسی شدت علایم اختلال استرس پس از سانحه در دو گروه از افراد معتاد و غیر معتاد صورت گرفت. بدین منظور، 174 مرد با 15 تا 50 درصد از کار افتادگی که تشخیص PTSD داشتند، انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. یافته ها، حاکی از آن بود که بین دو گروه در شدت ملاکهای PTSD تفاوت معنی دار وجود دارد و اعتیاد، شدت و فراوانی علایم PTSD، اختلال در عملکرد اجتماعی فرد و تهدیدکنندگی وی برای سلامت دیگران را در دوره ی اخیر (هفته و ماه گذشته) افزایش می دهد
خلاصه ماشینی:
"در تبیین دلیل میزان بالای همبودی این دو اختلال،عدهای معتقدند که انگیزهی مصرف مواد در بین افراد PTSD کاهش علایم،از طریق خوددرمانی است و انتخاب نوع مادهی مصرفی براساس نشانهای است که فرد بیشتر از آن رنج میبرد(براون و ولف،1994؛باشناگل10و همکاران،2008)و این احتال نیز وجود دارد که علایم خاصی از PTSD بر ایجاد اعتیاد اثر داشته باشند(شیفرد11و همکاران،2005).
Malekzai,Niazi, Paige جدول 2،فراوانی علایم ملاک B در دو گروه معتاد و غیر معتاد و معناداری تفاوت بین این دو گروه را نشان میدهد: جدول 2:بررسی معناداری تفاوت علایم ملاک B در دو گروه بیماران معتاد و غیر معتاد (به تصویر صفحه مراجعه شود) نتایج جدول 2 نشان میدهد که در بیماران معتاد،فراوانی احساس ناخوشایندی ناشی از تجدید خاطرهای حادثه در طول عمر،کمتر و فراوانی رویاهای تکرار شونده در خصوص حادثه در ماه گذشته بیشتر است ولی،شدت آن در طول عمر کمتر است.
با توجه به نتایج جدول فوق در گروه بیماران معتاد،شدت احساس ناخوشایندی ذهنی،اختلال عملکرد اجتماعی و اختلال در شغل در ماه قبل و در طول زندگی،کمتر از جانبازان غیر معتاد است در حالیکه شدت عملکرد اجتماعی در هفتهی قبل بیشتر ارزیابی شده است و در نهایت،شدت کلی علایم در هفتهی قبل در گروه جانبازانمعتاد،بیشتر و در طول زندگی،کمتر از جانبازان غیرمعتاد بوده است.
نتایج نشان داد که فراوانی و شدت احساس گناه از انجام عمل(ناشی از زنده ماندن کشتن افراد دشمن و غیره)در طول عمر،فراوانی و شدت احساس گناه از زنده ماندن در ماه گذشته و طول عمر و شدت و کاهش هشیاری نسبت به محیط در طول عمر در گروه بیماران معتاد،کمتر از گروه غیر معتاد است."