چکیده:
نگارنده ابتدا راجع به این مسئله که انسان به طبیعت اولیه،مدنی است و بدین معنا که خشونت امری موافق طبع انسانی نیست،سخن گفته و سپس به این موضوع پرداخته است که حقوق وضعی در اسلام،ریشه در حقوق طبیعی دارد؛یعنی افعال انسانها دارای ارزشهای ذاتی است و بر همین اساس،قاعده ملازمه عینیت پیدا میکند (و کل ما حکم به العقل حکم به الشرع).بنابراین،فطرت و عقل سلیم انسان،خشونت را امری ناپسند میپندارد. همچنین به مسائل پیشینهای خشونت علیه زنان در سالهای دور اشاره داشته است و در همینباره اضافه کرده که اغلب مسائل جزئیات در اسلام،ریشه در زمانهای سابق دارد و مؤید این معنا،کتیبه حمورابی و الواح دوازدهگانه رم میباشد و اینکه اسلام شدیدا با خشونت به هرنوعی علیه زنان مخالف است.
در ادامه به بررسی اقدام درون نظام ملل متحد و کنفرانسهایی که در اینباره منعقد شده و سندهایی که در این کنفرانسها به تصویب رسیده،پرداخته است.از قبیل اعلامیه رفع خشونت نسبت به زنان؛قطعنامه شورای اقتصادی،اجتماعی در سال 1982،قطعنامه(3010-711)مصوب مجمع عمومی سال 1972؛مصوبات کنفرانس جهانی زن در سال 1985 و سال 1984،اقدامات کمیسیون مقام زن و مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1993.
خلاصه ماشینی:
"خشونت نسبت به زنان از منظر دین حضرت آیت الله دکتر سید محمد موسوی بجنوردی*چکیده نگارنده ابتدا راجع به این مسئله که انسان به طبیعت اولیه،مدنی است و بدین معنا که خشونت امری موافق طبع انسانی نیست،سخن گفته و سپس به این موضوع پرداخته است که حقوق وضعی در اسلام،ریشه در حقوق طبیعی دارد؛یعنی افعال انسانها دارای ارزشهای ذاتی است و بر همین اساس،قاعده ملازمه عینیت پیدا میکند (و کل ما حکم به العقل حکم به الشرع).
کنوانسیون رفع تبیض همهجانبه نسبت به زنان که مهمترین سند بین المللی بود و در زمینه بهبود زنان میباشد که در سال 1979 به تصویب مجمع عمومی ملل متحد رسید،نیز به طور کلی به موضوع«تبعیض»نگاه میکند،در حالی که خشونت نسبت به زنان به عنوان یک صورت مهم از تبعیض مطرح است؛و لیکن در متن کنوانسیون توجهی مشخص به آن نمیشود.
از اوایل دهه هشتاد توجه بیشتری به موضوع در کمیسیون مقام زن و همچنین در کمیته جلوگیری از جرایم و رفتار با مجرمان سازمان ملل متحد انجام شد و سمینار بین المللی در سال 1983 درباره خشونت درباره خشونت در خانواده با تأکید به خشونت نسبت به زنان،نقطه عطف در این زمینه است.
ج)در سال 1982 شورای اقتصاد،اجتماعی طی قطعنامه 1982/22 آزاردهای علیه زنان و کودکی را مورد توجه قرار داد و اعلام نمود که آزار آشکار و غیر انسانی نسبت به زنان و کودکان وجود دارد و موارد دزدی،کار اجبای برای کودکان،زنان و کودکان کتکخورده،خشونت در خانواده،تجاوز،فحشاء و مشکلات غیر قابل انکار جدی بهداشت روانی و فیزیکی موجبی برای مطالعه دبیر کل ملل متحد در این زمینه است و از او میخواهد که بررسی کامل اعمال انجامشده توسط دولتها را برای مواجهه با این موارد تهیه و به کنفرانس جهانی زن که در سال 1985 تشکیل میشود،ارایه دهد."