خلاصه ماشینی:
"بیجهت نیست که مبحث قوام بخشیدن و تقویت جامعهء مدنی که در دوران هشتسالهء ریاستجمهوری محمد خاتمی به مشغولیت اصلی روشنفکران و متخصصان تبدیل شده بود و تقریبا بیحاصل ماند،امروز،هم به صورت لزوم تحزب و تشکلیافتگی بهعنوان الزامات توسعهء سیاسی از زبان بالاترین مسئولان شنیده میشود و،هم در چارچوب بحث واگذاری کارخانجات و مؤسسات دولتی به بخش خصوصی به یکی از حساسترین و مهمترین مسائل روز تبدیل شده است.
یکی اینکه اولویت را به عنوان پیششرط میفهمد و در نتیجه توالی زمانی صلبی برای آن قائل میشود و از این طریق هرچند خود را از وارد شدن به حوزههای خطیری چون آزادیهای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی مصون میدارد،اما به دلیل ندیدن حد اقلهای لازم برای آنکه اصولا بتوان وارد این مباحث شد،به یک غفلت خطیر دیگر دامن میزند؛حد اقلهایی که با رجوع به همان تجارب جهانی میتوان به خوبی به لزوم آنها واقف شد."