خلاصه ماشینی:
خنثی شدن تقابلهای دستوری در گروه اسمی زبان فارسی هرمز میلانیان استاد یار زبان شناسی عمومی یک-در مفهوم تقابل و خنثی شدن آن پس از فردینان دوسوسور (Ferdinand de Saussure) زبانشناس سوئیسی و بنیادگذار زبانشناسی نوین،این نکته که واحدهای زبان نه به خودی خود و به طور مثبت بلکه به طریقی منفی از راه توصیف رابطه یعنی تشابه و تفاوت آن با واحدهای دیگر تعریف میشوند،صدها بار تکرار شده ولی نخستین بار مکتب واجشناسی (Phonologie) پراگ عملا با انطباق این نظر بر آواهای زبان درستی آن را نشان داد.
پیش از آنکه موارد این خنثی شدن را ذکر کنیم باید به چرایی آن اشاره نمائیم: این دو تقابل به دو علت خنثی میشوند: نخست آنکه یکی از وابستههای دستوری که در گروه اسمی آمده بجز ارزش ویژۀ خود معنی یکی از دو طرف تقابل مفرد-جمع یا معرفه-نکره را نیز در بر دارد و بنابراین وجود یا عدم هر یک از دو طرف تقابل بیاثر و زائد میشود و به عبارت دیگر تقابل خنثی میگردد: برای نمونه هنگامی که میگوئیم پنج مرد اینجا آمدند،عدد پنج به عنوان یک وابستۀ دستوری علاوه بر ارزش خود جمع بودن اسم را که در اینجا مرد است نشان میدهد و ازینروست که فعل جمع بسته میشود.
اینک به شرح موارد خنثی شدن تقابلهای دستوری در گروه اسمی زبان فارسی میپردازیم: 1-وابستههایی که تقابل معرفه-نکره را خنثی میکنند: الف-وابستههایی که بجز ارزش ویژۀ خود معرفه بودن اسم را نیز میرسانند و در نتیجه وجود یای نکره را در گروه اسمی نفی میکنند(طریق نخست خنثی شدن): ***از وابستههای اشاره:این،آن،همین،همان(نگاه کنید به مثالهای قبلی).