گذرگاه - مجله کلک ادب و هنر

"*گذرگاه م-ع سپانلو (به تصویر صفحه مراجعه شود) می‌خواهم این پیاده‌رو کوتاه هرگز به انتها نرسد آهسته راه می‌روم آن‌قدر که ظهر جاودان فرا برسد حتی کبوتری که بال می‌زند این‌سان شتابناک از من جلو نخواهد زد بیرون این گذرگاه عصر خیالباف احضارها و منظره‌ها از طرف چند لحظه،به سر می‌رسد زنجیر چارفصل تکرار آذرخش است هر ثانیه هزاران بار با مرگهای کوتاه من هستم و کبوتر گرچه پیاده‌رو ازلی است و نور آذرخش ماسیده در سراسر چشم‌انداز بزها که در کنار گذرگاه می‌چرند مغشوش می‌کنند حواس پرنده را (پوشال لحظه،ریشهء استهزا دندان گرفته‌اند-چه تشویشی!) شک دارم این پیاده‌رو کوتاه هرگز به انتها برسد راهی که از کرانه می‌آغازد یعنی افق ندارد تا کتفر از کجا به کجا برسد."