خلاصه ماشینی:
"* (*)-توضیح:زبان فارسی حتما با حملات پیدرپی سلطان محمود غزنوی به مناطق مختلف هند وارد و معرفی شد، ولی نه به آن صورت که متصور میشود؛زیرا هدف اساسی محمود از حملات پیدرپی به دست آوردن پول هنگفتی یا بهتر میتوان گفت فراهم آوردن مال یغما بوده است،نه ترویج و گسترش فرهنگ و ادب ایرانی و یا دین اسلام.
این واژهها لازم نیست که از نظر ریشه عربی باشد،اما چون آنها به توسط مبلغان ایرانی به کشمیر رسیده است،مردم اینچنین واژهها را پذیرفته و حفظ نمودهاند مانند واژههای زیر: واژهها در مورد نماز: نماز صبح،نماز پیشین،نماز دگر،نماز شام،نماز خفتن،نماز جمعه،نماز چاشت(این نماز بعد از طلوع آفتاب تا ساعت تقریبا ده صبح ادا میشود)و غیر آن.
ما در اینجا به عنوان مشتی از خروار بعضی از امثال و حکم را که مورد استفادهء مردم کشمیر است،نیز نقل میکنیم با این تذکر که مردم بدون این که معانی و مفاهیم آنها را درک کنند،به زبان روزمرهء خود به کار میبرند:* آب به دهان آمدن؛آب زیرکاه؛حکم حاکم مرگ مفاجات؛از کودکان خطا و از بزرگان عطا؛من آنم که من دانم؛خس کم،جهان پاک؛اول خویش،بعد درویش؛ابلهی گوید و احمقی باور کند؛چراغ در برابر آفتاب؛دست از جان کشیدن؛عطسهء کسی بودن؛ مارگزیده از ریسمان میترسد؛سگ زرد برادر شغال؛درد دندان،اخراج دندان؛مار خفته؛ کار امروز به فردا مگذار؛هرجا گنج هست مار است؛لیلی را به چشم مجنون باید دید؛تیر از کمان رفت بازنگردد و...
از جهانگیر شاه اکبر شاه این بنا سرکشیده بر افلاک باتی عفل یافت تاریخش قصرآباد و چشمهء ورناک21 در نتیجهء آمیزش مردم ایران با اهل کشمیر رسوم و عادات مردم،عقیدههای آنان و حتی جنبههای خرافات و توهمات نیز به صورت ایرانی درآمده است."