خلاصه ماشینی:
"ظاهر امر نشان میدهد که اصطلاح rise up and shine وقتی زبانزد میشود که«باغوحش شیشهای»تنسی ویلیامز از سن تئاتر روانهء پردهء نقرهای میشود،ممکن است-و بلکه مسلم است-که گفتهای از آمیتاباچان در یک فیلم (به تصویر صفحه مراجعه شود) هندی در هر زمینه فرهنگی به یکسان با اقبال مواجه نشود،اما این تفاوت اصل مطلب را نفی نمیکند: سینما ذاتا این توانش را دارد که پیوند لفظ و معنا را مخدوش کند و وزن کلام را خاموش و نهانی وابستهء دهان یک مارلون براندو یا یک رابرت دنیرو کند.
به نزد هایدگر اگرچه معنای جزیی و خاص بودن امور واقع تنها در افق دگرشوندگی پیاپی،خود را نشان میدهد اما این ویژگی خاص عصر مدرن است که«امور واقع باید عینی شوند،بدینسان امر تغییرپذیر باید در جریان تغییرش بازنموده آید،متوقف گردد و در عین حال حرکت رخصت یابد که حرکت بماند»23 والتر بنیامین که حیطهء زمانی-مکانی نشئت شئی هنری را هاله مینامیدبر آن بود که عکاسی ضبط صوت و سینما و بهطورکلی هر هنری با قابلیت تکثیر مکانیکی هاله یا همان حیطهء اقتدار اصالت شئی هنری را در انتشار و تکثیر زایل و مستحیل میکند و آنرا تودهای میکند.
این بازنمود عینیتبخشی به چیرگی بر گذشت زمان است که ظاهرا در هیچ زمانی حادتر از عصر جدید نبوده است:آنچه در سینما عینیت پیدا میکند همچون انتقام شکست نبردی است میان تصور و اراده،میان امر بوده و امید آینده و میان عطش نگهداشت شباب و خورهء نستوه پیری و مرگ."