خلاصه ماشینی:
"امروزه نیز انسان متأثر از فضای فرهنگی مستعد،به صورت گستردهتری به اینموضوع روی آورده است،اما باید عمیقا نگریست که قرآن کریم،با توجه به عمیقترین لایههایفطرت انسان،با مسآله گفتوگو چگونه برخورد نموده و چه جایگاهی را برای آن در نظر گرفته است؟مبانی،آداب،ویژگیها و آفات گفت وگو چیست؟نوشتار حاضر به این مهم پرداخته و نگارندهکوشیده است از منظر قرآن کریم به این سوالات پاسخهای اساسی دهد.
)/}28{/(قل لا تسالون عما اجرمنا و لا نسئل عماتعملون)/}29 *4-بهرهگیری از شیوه درست:یکی از محورهای توصیه قرآن درباره گفتوگو و مناظره بهرهگیری از شیوه درست است{/(و قل لعبادی یقول التی هی احسن)/}30{/(و قولوا للناس حسنا)/}31از نگاهقرآن طعنه زدن تمسخر و تحقیر در تعامل گفتوگو مردود است؛{/(و لا تسبوا الذین یدعون من دونالله فیسبوا الله عدوا بغیر علم)/}32 *5-ضرورت شناسائی نقاط مشترک و استوار ساختن گفتوگو بر آنها:این نکته از آیه شریفه{/(قل یااهل الکتاب تعالوا الی کلمه سواء بیننا و بینکم)/}33به دست میآید که نشان میدهد: 1-گفتوگوکنندگان باید نقطه مشترک داشته باشند.
بر این اساس قرآن کریم با عبارتهای گوناگونیمومنان را به حقمحوری در گفتوگوها توصیه نموده و جبهه باطل را به دلیل کتمان حق و یاآمیختن حق به باطل و پایمال کردن حق نکوهش میکند: {/(و جادلوا بالباطل لیدحضوا به الحق)/}36{/(لقد جائک الحق من ربک فلا تکونن من الممترین)/}37{/(یجادلونک فی الحق بعد ما تبین)/}38{/(و لا تلبسوا الحق بالباطل)/}39 2-رعایت روش گفتوگو:روش گفتوگو بر پایه ابزارهای ذیل استوار است،که باید در گفت وگو موجود باشند تا بتوان از آن به مثابه گفتوگو صحیح یاد کرد:تحلیل سوال،داشتن محور بحث،مشخص ساختن مفاهیم و توضیح آنها،آشکار نمودن اصل یا مقدماتی که مفاهیم با توجه به آنها استنباط&%03419KQFG034G% شده و در راستای آن دیدگاهی گزینشی گردیده است."