سرود ایران زمین: ایرانی ام، ایران زمین را دوست دارم گفتگو و مصاحبه

"ج-ویلن حدود یکصد سال پیش وارد ایران شده و با خدماتی که نوازندگان آن به‌ موسیقی ایرانی کردند،چون این ساز می‌ توانست بیانگر موسیقی‌های جهان باشد، خودش را در همه‌ی کشورها جا کرده و این‌ سازی‌ست که به دلیل نداشتن پرده و نامحدود بودن پنجه‌گذاری روی دسته ویلن می‌تواند موسیقی‌های کل جهان،را بیان کند و به نظر من ویلن،سازی‌ست که نمی‌شود گفت ساز سنتی چه کشوری است و در نتیجه باید گفت‌ تنها سازی است که در موسیقی‌های سنتی و غیر سنتی همه کشورهای جهان جای دارد. س-اصولا پیشرفت عملی موسیقی‌ غرب مدیون و مرهون موسیقی‌دانان بزرگی‌ چون بتهوون،باخ و دیگر استادان فن بوده‌ است که با مکتوب نمودن آثار خویش میراث‌ ماندگاری به یادگار گذاشته‌اند،به نظر شما چرا اکثریت قریب به اتفاق استادان موسیقی ملی‌ ایران نسبت به مکتوب نمودن آثار خویش‌ تمایلی به خرج نداده‌اند؟ ج-ما در دوره ساسانی خط نت داشتیم و موسیقی‌دانان ما مثل تمام امور که پیش رفته‌ بود و همه علوم را مکتوب می‌کردند،موسیقی‌ را هم می‌نوشتند-ولی به دلیل تاخت‌وتازها و همچنین عدم وجود سازمان مشخصی که از موسیقی‌دان‌ها حمایت کند-اختلافات‌ عقیدتی و عقلی-عدم حرکت به طرف علم‌ موسیقی-عدم توجه مسئولین به گسترش‌ هنر-و آنها هم که نوشته‌اند در خانه‌هاشان‌ مانده و خاک خورده."