تقصیر کراوات! - مجله حافظ ادب و هنر

"چیت اگر بهر فلان مرده نگردد کفنی، باید از بهر فلان زنده شود پیرهنی‌ این که گشته است کراوات برای چو منی‌ حق مردی شده پامال و یا حق زنی‌ در فلان قبر،فلان مرده اگر بی‌کفن است‌ همه تقصیر کراوات من است! اگر از بهر کمک هر چه کسی زور زند عاقبت نیز به کارت گرهی کور زند گر به هر جامه کسی وصله‌ی ناجور زند گر به هر کار دل پیر و جوان شور زند اگر این ناله‌کنان و اگر آن نعره‌زن است‌ همه تقصیر کراوات من است! گر که وارون شده بالکل جریانات امور، گر کنون مور چو ماری شده و مار چو مور اگر امروز چه بنا،چه مقنی،چه سپور هر که هر جور که زورش برسد،گوید زور گر سروکار تو با چند نفر قلتشن است‌ همه تقصیر کراوات من است! هنری کرد و برای همه در موقع چاشت‌ پخت آشی که به رویش دو وجب روغن داشت‌ گر در آشش دو سه ریگ است که دندان‌شکن است‌ همه تقصیر کراوات من است!"