خلاصه ماشینی:
کتاب"فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز"به عنوان نخستین اثر و مرجع دربارهء خنده(کمیت)و بررسی اصطلاحات فارسی و غیر فارسی، ریشهشناسی واژگان،ارائهء اصطلاحات و صورتهای منسوخ و ارائهء مثالهایی در نمودهای سنّتی و معاصر،درخور توجه و تقدیر است؛ ولی چند نکته دربارهء این اثر ارزشمند میتواند آن را برای ادبدوستان و نکتهسنجان فارسیزبان و فارسیدوستان وزینتر و کاملتر نماید؛ لذا بدون هیچ درنگ و اطالهء کلام،به نقد این اثر میپردازیم.
واژهنماهای مختصّ خنده(طنز) شهرآشوب(جهانآشوب/دهرآشوب/فلکآشوب)که زیرمجموعهء هجو است.
عدم جامع و مانع بودن بعضی از تعاریف در تعریف هزل آمده است:«هزل،نوشتاری را گویند که زبان و مضمون رکیک و خلاف ادب داشته باشد و بیپرده از روابط جنسی سخن گوید...
تضاد و طباق نیز تعریف خاص خود را در ادبیات ما دارد و جدا از مبحث پارادوکس یا جمع اضداد،باطلنمای فشرده بیان نقیضی و تصویر پارادوکسی،یا به قول دکتر کزّازی،«ناساز هنری»است و لذا آوردن آن تحت یک عنوان کلّی درست به نظر نمیرسد.