چکیده:
در دنیای امروز،نقش زبان بین المللی برای تسهیل ارتباط بر کسی پوشیده نیست.متأسفانه علیرغم سابقهی طولانی آموزش زبان خارجی در ایران،تحقیقات نشان میدهد که آموزش این مادهی درسی در مدارس کشور با نتایج مطلوب همراه نمیباشد.مطالعهی تطبیقی بین نظام آموزشی زبان انگلیسی در کشورمان با وضعیت آموزش آن در کشور پیشرفتهای مثل ژاپن،یکی از راههایی است که میتواند ما را با عواملی که موجب ضعف آموزش این ماده درسی در کشور شده است،آشنا کند.در این تحقیق،با استفاده از روش مطالعهی تطبیقی به مقایسهی برنامهی درسی زبان انگلیسی دورهی راهنمایی ایران و پایههای 7 و 8 و 9 ژاپن با تأکید بر محتوا و در ارتباط با مهارتهای زبانآموزی پرداخته شده است.
یافتههای تحقیق نشان میدهد که کتابهای درسی زبان انگلیسی ژاپن در پایههای 7،8 و 9 با تأسی از رویکرد ارتباطی و کتابهای درسی زبان انگلیسی دورهی راهنمایی با تأسی بر روش شنیداری-گفتاری تألیف شدهاند و بر این اساس،فعالیتها، کاربردها و شیوههای متفاوتی برای تقویت مهارتهای زبانآموزی در محتوای کتابهای درسی دو کشور گنجانده شده است.
Despite a long history of teaching English as a foreign language in Iran, unfortunately, research revealed considerable shortcomings in this area. Comparative study between Iran and Japan, as an advanced country, could help us understand factors responsible for such a failure. Therefore, the present study compared the English courses at years V to~ in the two countries. Findings indicate that English textbooks in Japan have taken communicative language teaching approach whereas in Iran aural-verbal methods are followed, leading to different
learning activities and outcomes.
خلاصه ماشینی:
در این تحقیق،با استفاده از روش مطالعهی تطبیقی به مقایسهی برنامهی درسی زبان انگلیسی دورهی راهنمایی ایران و پایههای 7 و 8 و 9 ژاپن با تأکید بر محتوا و در ارتباط با مهارتهای زبانآموزی پرداخته شده است.
یافتههای تحقیق نشان میدهد که کتابهای درسی زبان انگلیسی ژاپن در پایههای 7،8 و 9 با تأسی از رویکرد ارتباطی و کتابهای درسی زبان انگلیسی دورهی راهنمایی با تأسی بر روش شنیداری-گفتاری تألیف شدهاند و بر این اساس،فعالیتها، کاربردها و شیوههای متفاوتی برای تقویت مهارتهای زبانآموزی در محتوای کتابهای درسی دو کشور گنجانده شده است.
شایان ذکر است که برای کسب اطمینان بیشتر از محتوای کتابهای درسی زبان انگلیسی دورهی راهنمایی و تغییرات آنها از سال 1365 تاکنون،همهی این کتابها،به جز سالهای 67 و 68 و 69 که در دفتر برنامهریزی و تألیف کتب درسی موجود نبود،از لحاظ طبقهبندی مطالب و محتوا مورد بررسی قرار گرفت.
در کتاب معلم(1365)و در کتابهای درسی زبان انگلیسی دورهی راهنمایی ایران نیز دقیقا بر تمام این نکات،به جز ترجمه و استفاده نکردن از زبان مادری و توضیح ندادن نکات دستوری،توجه و تأکید شده است.
با توجه به اهمیت و نقش اساسی محتوا و مادهی آموزشی بر کیفیت و تعامل کلاسی و تأثیر بسزای آن در کاربرد زبان Richards (Rodgers,1986 و با توجه به کاستیهای روش شنیداری-گفتاری در تقویت توان ارتباطی،میتوان یکی از عوامل اصلی ضعف برنامهی درسی زبان انگلیسی کشور را رویکرد حاکم بر آن دانست.