خلاصه ماشینی:
"من خودم نیز تاریخ وفات او را«امین غریب دنیا» یافته بودم که به ملاحظهی معنی و قیود شعری چنین از آب درآمد: بهر تاریخ غروبش،شاهد از او خواستم ز آسمان آورد سر،گفتا:«امین دین،غریب» 1379-(الف-حرف اول آسمان)+1378 بعدها،عبد العظیم یمینی که از ویژهکاران این فناند،ماده تاریخ بالا را تبدیل به احسن کردند و این شعر را ساختند: در فراق پدر فاضل و فرخنده سرشت که فروهیده و فرزان و امین بود و ادیب هست آزرده دل استاد گرانمایه ولی نیست این ضایعه را چاره به جز صبر و شکیب سال این مولمه را خواستم از طبع ملول «یکی»آمد به سخن:«ابن امین بود غریب» 1379-1+1378 شرح حال سید علینقی امین در دهها دانشنامه و کتاب مندرج است،از جمله:دایرة المعارف تشیع،جلد نهم،ص 67،سخنوران نامی معاصر ایران،جلد هفتم،ص 144،نگین سخن،جلد هفتم ص 587،فهرست مقالات فارسی،ایرج افشار 4/2935 به بعد، دایرة المعارف بزرگ سبزوار،ج 1،2 و 3،مهد آزادی،«آیت الله حاج سید علینقی امین»،سال پنجاهم،شمارهی 2860/3،آیینهی پژوهش،استاد سید علینقی امین،سال یازدهم،شماره مسلسل 62/113،سبزوار شهر دانشوران بیدار،محمود بیهقی،170، دانشنامهی جهان اسلام،حداد عادل،4/172 ذیل«بلوهر و یوذاسف»،(به قلم اکبر ثبوت)،5/461،ذیل«پامنار»(به قلم سید حسن امین)،تذکره سخنوران بیهق،حسن مروجی،74."