چکیده:
واژه های محکم و متشابه در زمره اصطلاحات کلیدی علوم قرآنی قرار داشته و انظار محققین بسیاری را به سوی خود جلب نموده اند . در این مقاله سعی برآنست تا پرده از معانی این دو لفظ مقدس برداشته شود و غموض و خفای آن روشن گردد.
خلاصه ماشینی:
"این آیه شریفه صریحا بیان میکند:قرآن مجید دارای دو نوع آیات(محکم و
کریم دارای آیات محکم هستند مانند آیه شریف(الرکتاب احکمت آیته ثم فصلت من لدن حکیم خبیر)سوره هود/1 و آیه شریفه دیگر که دلالت دارد بر اینکه تمام قرآن
دارد حمل کرد،و مثلا گفته شود تمام قرآن دارای آیات محکم یعنی متقن است و
2-محکم یعنی ناسخ و متشابه یعنی منسوخ جنانکه از این عباس نقل شده است.
باشد چنانکه از محمد بن جعفر بن زبیر و ابی علی جبائی نقل شده است.
معنائی دارد لیکن عقلا آن معنی نمیتواند مراد باشد مانند آیه شریفهالرحمن علی العرش استوییعنی خدا بر روی عرش مستقر است زیرا اراده چنین معنائی
جمع است و معمولا در ذیل این عنوان که"قرآن را چه کسی جمع کرده است"از آن
معاذ بن حبل و زید بن ثابت و ابو زید قرآن را جمع کردهاند1و نیز نقل میکند:مطلبی که
4-مراد از جمع اطلاعات از آیات و عمل به آنها باشد چنانکه گفته شده(انما جمع القرآن
حفظ آیات تا آنها کم و کسر نشود مقصود تعدادی از این احادیث است که دلالت دارند
1-بخاری نقل میکند:پیغمبر(ص)رحلت نکرد مگر اینکه چهار نفر قرآن را جمع کردند
3-از ابنشته نقل شده:لیثبنسعد میگوید:ابو بکر اول کسی است که قرآن را جمع
کار مثل این است که اوراقی در خانه پیامبر اسلام(ص)متشتت بوده و کسی آنها را در
بلکه مراد از این جمع این است که ابو بکر دستور داد نوشتههای قرآنی که در عصر
مراد از شهادت این نیست که شهادت دهند فلان جمله مثلا از آیات قرآنی است بلکه"