خلاصه ماشینی:
"نقص تقویم تأثیری در اصول مقرر نداشت،ماه اول یعنی فروردین ممکن بود از روز اعتدال بهاری فاصلهی زیادی پیدا کند اما در حقیقت پدیدههای زندگی که وابسته به اصول ثابتی نیز بودهاند وجود نظم و ترتیب کامل را ایجاب میکرد و برای تأمین این منظور پس از هرچند سال یک ماه،به تقویم افزوده میشد.
آداب و مراسم نوروزی ایرانیان باستان پیش از آنکه تحویل سال واقع شود سراپای خود را پاک میشستند،جامهی نو میپوشیدند و با سرودن اوستا و اجرای تشریفات مذهبی بر سر سفرهی نوروز که به ترتیب خاص با شیرینی،شمع،آیینه،گل،سبزه،نقل،منقل آتش،عود و سایر خوردنیها و آشامیدنیهای نیکو آراسته میشد به انتظار شنیدن صدای کوس و دهل شاهی یا نقاره که آغاز نوروز بود مینشستند.
در روزگاران پیشنی رسم چنین بوده است که،اگر تحویل سال در شب پایان آخر سال اتفاق میافتاد هنگام تحویل بر فراز کاخ سلطنتی یا ساختمان بزرگ شهر،خرمنی از آتش روشن میکردند و سایر مردم نیز به پیروی از آن بر فراز بلندی خانه میرفتند و آتشآفروزی میکردند و اگر تحویل سال در روز واقع میشد پیش از طلوع آفتاب مراسم آتشافروزی برگزار میشد و با این رسم و ترتیب بدیهای سال گذشته و کهنه را،در آتش میسوزانیدند و روشنایی آن را برای سال آینده هدیه میکردند و راهنمای کار و کوشش خود در راه تاریک زندگی قرار میدادند.
بههرحال عید نوروز بزرگترین و مهمترین جشن ملی همهی ایرانیان و فرهنگدوستان ایران زمین است که البته در مناطق مختلف از آداب و رسوم مخصوص به خود برخوردار میباشد که در این وجیزه مجال پرداختن به آنها نیست."