چکیده:
داشت،ازدواج کرد و صاحب فرزندی به نام حسن گردید و جز او فرزند ذکور دیگری نداشت و اعقاب وی منحصر به این پسر است. تاریخ پرفراز نشیب تشیع هماره صحنهء ظهور جلوههای باکرامت انسانهای بزرگواری بوده است که وجودشان چون چشمهای جوشان، جویبارهای فضل و کرم را در پهندشت جوامع به جریان انداخته،از جملهء چنین پارسایانی،بانوی عظیم القدر،نواده امام مجتبی علیه السلام،سیده نفیسه میباشد که در طول عمر بابرکتش موفق گردید نمونههایی عالی از خلق و خوی انسانی را در زندگی فردی و اجتماعی بروز دهد و در مدت حیات پربرکت خویش منشأ اثرات و کرامات عدیدهای گردد. این گل معطر،در گلستان محمدی رویید.همان کسی که اجدادش بهترینهای جهان هستیاند و خداوند هر 2Lگونه رجس و آلودگی را از ساحتشان دور گردانیده. جد وی امام حسن مجتبی علیه السلام میوهء دل رسول خدا صلی الله علیه و اله است.فرزندان امام مجتبی علیه السلام اعم از دختر و پسر پانزده نفر بودند که نسل آن حضرت از دو پسرش، زید و حسن باقی مانده است.1بنا به نقل برخی علماء،زید،با وجود انتساب به خاندان عصمت و طهارت و اینکه فرزند بزرگ امام حسن علیه السلام به شمار میرفت و صاحب کمالات و مقاماتی گردید،در طول عمرش هیچگاه ادعای امامت نکرد.علمای انساب گفتهاند: زید بن حسن با کنیزی که«زجاجه»نام
خلاصه ماشینی:
"»و چندین بار این جمله را تکرار کرد،تا آنکه پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله را در عالم رؤیا مشاهده کرد که خطاب به وی فرمود:«ای حسن!چون تو از دخترت رضایت داری،من از وی خشنودم و خداوند سبحان به سبب خشنودی من، از او(نفیسه)راضی است.
حضور در مسجد به صفای روحانی و باطنیاش جلایی دیگر داد و عبادت که گمشده آن بانوی زاهد و عابد بود،بیش از پیش بر دلش نشست و در ادامهء راز و نیاز به درگاه خالق بینیاز،راهی بارگاه ملکوتی و نورانی حضرت ابراهیم گردید؛زیرا زیارت این پیامبر بزرگ خدا آرزوی دیرینهء آن بانو محسوب میشد و اکنون که به چنین موقعیتی دست یافته بود،میکوشید با تمام وجود درخواستهایش را بیان کند و برای ادامهء زندگیش از این فرستادهء الهی و آیینه اخلاق و قدرت ایمان و یقین و مطیع محض پروردگار مدد بگیرد.
وی مینویسد: «از این جهت نفیسه را«نفیسة العلم» گفتهاند که در استنباط انواع دانشهای عصر خود و نیز کشف غموضی از معارف و رسیدگی به مشکلات علمی افراد،توانا بوده و با نور علم و بصیرتی که خداوند به خاطر تقوا و زهدش به وی عطا کرده بود،معظلات مردم را حل میکرد و مردم تشنهء معارف،از شهرها و روستاهای گوناگون به سویش کوچ میکردند و حکمت و علوم قرآنی و دانش اهل بیت علیهم السلام را از او فرا میگرفتند."