خلاصه ماشینی:
"اندیشه در زبان بعضی از عبارات با وجود کوتاهی و موجزی دنیایی از مفهوم در خود دارند،این نوع عبارات در کلام حضرت علی(ع)بسیار است و حقیقت را بخواهیم.
*دوست آن است که عیب دوست را به او آشکار بکند.
*دون همتی است که کس را حسود میکند.
*نشانهء کرم،خوبی کردن به گناهکار است.
*از بزرگترین کار کردیم،نادان نشان دادن خود است در آنچه که میداند.
*از نیکوترین کار توانا آن است که حلم بورزد وقتی میتواند خشم بکند.
*بر سلطان لازم است آنچه برای خود میخواهد برای رعیت بخواهد.
*بر عاقل است که بدی اعمال خود را از نقص اندیشه و نحوست خود بداند.
*از بدبختی آن است که دین خود را فدای دنیا بکند.
*کمال خوشبختی،سعی کردن در اصلاح حال مردم است.
*درشتی از زیاد فحش دادن است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) *از بدبختی گمان بد کردن بر نیکوخواه است.
*نصیحت کردن کسی میان مردم،سرزنش است."